Αποτελέσματα αναζήτησης

χιόνι σὺ που ’βρῆκες; — Τὴ στολή;… ’Στὴν ἀγκαλιά της καὶ τὸ κρύο τὸ πολύ; Μὴ γυρεύῃς νὰ τὸ μάθῃς… Τὸ εὑρῆκα ’ς τὴν καρδιά της! Νικοσ Α. Κοτσελοπουλοσ...

Καὶ ἂν εἶναι ἄλλη ζωή, θἄναι γιὰ σένα Ὁ ἀθέρας τουτηνῆς. Βαθειὰ γαλήνη Σιωπῆς παντοτεινῆς θὰ μεγαλύνῃ Τὰ πλήθια μάγια, σμίγοντάς τα σ’ ἕνα Θεράπιο θεϊκό·...

αυλής. . . Σήκωσε ο Νίκος με τη Λιόλια την ξέπνοη Βεργινία — σαν πούπουλο! — και την απίθωσαν απάνω στο κρεββάτι. Έπειτα ο Νίκος έψαξε κ’ ηύρε το μπουκαλάκι...

κορμί σου... Δεν αφήνουν μυρωδιά... Το θαύμα είτανε Τώρα που είναι πλέρια η γαλήνη Το λεπτεπίλεπτον ευφραίνομαι Η ερωταγάπη είναι πάθος σπάνιο Σα μια κοπέλλα...

σημάδι στον κρόταφο. Ήταν όλος σα μια νίκη, σα φως που ρίχνει γύρω του σκοτάδι. Είχε μια τέτοια απλότη και γαλήνη, μια γελαστή μορφή ζωντανεμένη! Όλος...

κόλπους σου αποτραβηγμένο κι’ απ’ τον αγώνα κι’ απ’ τη νίκη, σα ναυαγούς και μας κοντά σου με τη γαλήνη σου δεμένες τη μια χλωμότερη απ’ την άλλη να σβήνουμε...

άρρωστη, όταν θα λείπη αυτός. Ο Νίκος τον ξέβγαλε ίσαμ’ έξω απ’ την πόρτα. Στάθηκαν απόξω και μίλησαν αρκετή ώρα! . . . Ο Νίκος ξαναμπήκε μέσα κατσούφης. —...

έκαμε αργά-αργά τα λίγα βήματα ως την πόρτα που στεκόταν ο Νίκος και βγήκεν έξω . . Ο Νίκος κοντοστάθηκε λιγάκι: την τελευταία στιγμή του φάνηκε πως θα...

στη μικρουλα καρδιά μου πάνω Το μέτωπό σου μου εμπιστευόσουν κ’ ήσουν γαλήνια σα να κοιμώσουν Κι’ αλλοτε... αχ, τότε μ’ είχες ξεχάσει. Έκλαιες σα νάχες...

στις όχτες ακέντητο στο δρόμο δίνοντας κορμί κι οδήγαε τον αφέντη του στη νίκη τον ιππόθροφο Συρακόσιο βασιλιά. Και λάμπ' η δόξα του στην πολυφήμιστη την...

λύπην και αγάπην και με προσοχήν μη του νεκρού προσώπου διαταραχθή η σοβαρά γαλήνη, μη του ανδρικού σώματος η μεγαλοπρέπεια βλαβή. Οι Λύκιοι βαθέως προσεκύνησαν...

ρίζαι του αἰῶνα πρὸς αἰῶνα, ἀφ’ ἧς τὸ δῶρον τῆς θεᾶς ἀνέθαλ’ ἡ ἐλαία, τῆς νίκης ἅπαξ σύμβολον καὶ ἔκτοτ’ εἰρηναία. Ναί, εἶσαι Σύ, τὸ ἔμβλημα τῆς Ἀθηνᾶς...

Aνέβηκα - φίλος ανήφορων - όλες τις κορφές που αγναντεύουν τα πέλαγα, γαληνή άγγιξε όλα η ορμή μου : το γεράκι που επέρνα, το σύννεφο στον αγέρα, το...

παρήγορος, η ποθητή γαλήνη. Το πνεύμα του αποσπάστηκε ολότελα από τ' ανθρώπινα, και, στην επικοινωνία αυτή με τον Πλάστη, νίκησε τελειωτικά την αγωνία...

καρπόν αφήσαμε, με πίστη, να κινά· »στ’ άσωτα απάνω κύματα, κι αν είχανε γαλήνη, κι αν άμετρα σκωνόντανε, εκείνος αλαφρός, το σπόρον, ελογιάζαμε, τον άρρητο...

νύφη μού τη σκέπει. »Πρέπει να φτάσω, σα γαμπρός σε νύφη στολισμένη που με γαλήνη αθάνατη γαλήνιο με προσμένει.» Έτσ’ είπα· κ’ έτσι ανέβηκα σ’ Εσέ, χαρά κρυφή...

στάση του συγκρατεῖ τὸ θρίαμβο. Δὲν τοῦ ἐπιτρέπει καμιὰ κίνηση ἔξω ἀπὸ τὴ γαλήνη καὶ τὴν εὐπρέπεια. Δυὸ κινήσεις σχηματίζουν τὴ δωρικὴ αὐτὴν ἀρμονία. ῾Η...

ἀναζητεῖ. Φαῖνετ' ἔπειτα ἡ γαλήνη καὶ τὸ λάμψιμο τοῦ Ἥλιου, καὶ τὰ χρώματα ἀναδίνει τοῦ γλαυκότατου οὐρανοῦ. Δὲν νικιέσαι, εἴν' ξακουσμένο, στὴν ξηρὰν...

διαλαλήσεις παντού, πώς του Λάμπωνα ο χεροδύναμος γιός, ο Πυθέας του παγκρατίου νίκησε στα Νέμεα το στεφάνι πριν τ' άωρ' ακόμα τρυφερά του μάγουλα το χνούδι το...

δουλευτής· ταίριαζε, άκουε, φρόντιζε και ρώτα, γείρε, αν θέλεις να υψωθείς· νίκη σου, ανυπόταχτε, σ’ εσέ να πεις: «Υποτάξου πρώτα!»   Δείξε εσύ πως πρώτα...