Εις εκείνην...
| Εἰς ἐκείνην… Συγγραφέας: |
| Δημοσιεύθηκε στο Εθνικόν Ημερολόγιον του Έτους 1891 του Κωνσταντίνου Σκόκου |
ΤΗΣ αὐγῆς ῥωτῶ τ’ ἀγέρι ὁποῦ παίζει ’ς τὰ κλαδιά:
— Τέτοια χάρι ποῦ εὑρῆκε καὶ σκορπίζει ἡ πνοὴ σου
ὅλη μόσχο κ’ εὐωδιά;
— Ἀπὸ τὰ μαλλιά της, μοὔ ’πε, πῶς ἐπέρασα θυμήσου.
Τὸ γλυκόφωνο ἀηδόνι ἐρωτῶ; — πῶς τραγουδεῖ
μὲ γλυκειὰ φωνὴ καὶ χάρι τὰ ἐρωτικά του πάθη
’ς τὸ ἀντικρυνὸ κλαδί;
Καὶ μοῦ εἶπε: — τὸ τραγοῦδι ἀπ’ ἐκείνην ἔχω μάθει.
Τῆς αὐγῆς ρωτῶ τ’ ἀστέρι ὅταν λάμπει φωτεινό:
— Ποῦ τὴν ’βρῆκε τόση λάμψι ὅπου γύρω του σκορπίζει
’ς τὸν γαλάζιο οὐρανό;
Καὶ μοῦ εἶπε: — Δὲν τὸ ξεύρεις;… φῶς ἐκείνη μοῦ δανείζει.
— Καὶ σὺ θάλασσα, τὸ χρῶμα ποῦ φορεῖς τὸ γαλανὸ
ὅταν μ’ ἐμμορφιὰ καὶ χάρι ἡ γαλήνη καθρεφτίζει
τὸ γαλάζιο οὐρανό.
ποῦ τὸ βρῆκες; — Μιὰ ματιά της γαλανὴ μου τὸ χαρίζει.
Τὴν πολλὴ τὴν παγωνιά σου καὶ τὴν ἄσπρη σου στολὴ
’πέ μου χιόνι σὺ που ’βρῆκες; — Τὴ στολή;… ’Στὴν ἀγκαλιά της
καὶ τὸ κρύο τὸ πολύ;
Μὴ γυρεύῃς νὰ τὸ μάθῃς… Τὸ εὑρῆκα ’ς τὴν καρδιά της!
Νικοσ Α. Κοτσελοπουλοσ