Αποτελέσματα αναζήτησης

τέτοιες πέτρες ποὺ ἔχουν μέταλλο. Ἄλλες ἔχουν σίδερο, ἄλλες χαλκό, ἄλλες μολύβι. Ἀκόμη καὶ ἀσήμι καὶ χρυσάφι. Τὸ βουνὸ τὰ δίνει αὐτὰ ὅλα. Ἐνῶ ἄκουε ὁ Σπύρος...

[ακούστε] ίντα μηνύσανε του Νάδη οι γιαντρειωμένοι: να τωσε πάνε άρματα μολύβι και μπαρούτι και πόλεμο θα κάμουνε του Χάρου δίχως άλλο για δεν τονε βαστούνε...

Τον μοιάζει βέβαια η μικρή αυτή, με το μολύβι απεικόνισίς του. Γρήγορα καμωμένη, στο κατάστρωμα του πλοίου· ένα μαγευτικό απόγευμα. Το Ιόνιον πέλαγος ολόγυρά...

τον κήπον έχω σύνορο ιερόν. Παλαιόν δεσπότην είχα νέον άνδρα Οθωμανόν, το μολύβι των Ελλήνων πρώτον ξάπλωσε νεκρόν, όταν της Ευαγγελίστριας εις την θείαν...

χαλάσματά μου ἐμπρὸς μὲ σταυρωμένα χέρια ἐζοῦσα χρόνια μοναχός, βαριὰ σὰν τὸ μολύβι. Μὰ τέλος μπρόβαλες, ἁγνὴ σὰν τῆς αὐγῆς τὴ δρόσο καὶ τὸ γλυκό μας ἔρωτα...

λυπημένα στέκουν. Γιὰ σέναν' ἡ ζωὴ φέτος δὲ λάμπει· ὁ οὐρανὸς ἀπάνω 'ναι μολύβι, θλιμμέν' ἡ γῆ κι' ἐρημικοὶ οἱ κάμποι κι' ἡ ἄνοιξις τοὺς θησαυρούς της κρύβει...

ύπνο, σιωπή και όνειρα δεν κρύβει, αλλά το Χάρο σε σπαθί και φλόγα και μολύβι, κι από τη μία τη μεριά ξεχύνετ’ ώς την άλλη μία φωνή τρομακτική σε κάμπο...

κόκκινα κρέατα και πέτσες άσπρες. Η θεια μου είχε ένα ξυλαράκι, ψιλό σα μολύβι, και γρήγορα, το περνούσε μέσα από τ’ αντεράκια που δεν είχαν τελειωμό....

καπνούρ’ απλώνεται μαύρη, σαν καλιακούδα, και σβει τη δίψ’ αντί νερό του μολυβιού η φλούδα, η ίδια που και τη ζωή του Αρβανίτη σβήνει, εκεί κι εγώ ανταριάζομαι...

πάθια γιὰ νὰ γυρίσει πάλι στὰ δικά του. Μιὰ σιωπὴ ἔπεφε βαρειά, σαν ἀναλυτὸ μολύβι ἀπάνω στὰ ἔπιπλα, ποὖσαν σκορπισμένα ἀραιὰ ἀραιὰ μὲ μιὰ ἀταξία. Στὴν ἴδια...

τοῦ Λάλα. Ἔλαβε δὲ τὸ μπαροῦτι ἀπὸ τὴν Δημιτσάναν καὶ ἀλλαχόθεν, τὸ δὲ μολύβι ἀπὸ τὸ τζαμὶ καὶ τὸ λουτρὸν τοῦ Φαναρίου καὶ ἀπὸ τὰς Καλάμας. Ὁ δὲ υἱός...

χάρου λέσια; »Μωρὲ τὸν Γρίβα’ς τὰ χαλκᾶ τὰ Γιάννενα δεν βλέπουν».- Πέφτουν μολύβια σὰν βροχὴ ’ς τὰ τούρκικα κουφάρια· Χουμᾷ τ’ ἀσκέρι τρεῖς φοραὶς καὶ τρεῖς...

Ένας έφεδρος στο φανάρι διάβαζεν εφημερίδα. Κι΄άλλος έγραφε στο γόνα με το μολύβι. Το τραγούδι χυνόταν δυνατό από στόματα που γελούσαν. Μέσα στο σάλαγο σκιές...

νησιού Αράπηδες και Τουρκαρβανίτες. Όσο και να τους δεκάτιζε το Κρητικό το μολύβι, μαθημένοι καθώς ήταν από πόλεμο ταχτικό, δεν αργήσανε να καταφέρουν όσα...

κελλάρια, μαζώνουνται, πηδοῦνε, ξεφυτρώνουνε καρέγλες, ξύλα, γυαλιά, σίδερα, μολύβι. Ὅλα μαζὶ στὴ μέση τοῦ δρόμου σωρέβουνται, μεγαλώνουνε, ἄξαφνα γίνουνται...

την πετούσε τη σαΐττα της, τούρριχνε και του Νίκου μια ματιά, πούλυωνε το μολύβι μέσα στην κουτάλα να το χύσης στο νερό να δης τη μοίρα σου! Τα κατάλαβε...

αφήσουν ανωφέλητο το μολύβι του, ίσως κι έτσι συχωρεθούν τα μεγάλα τα κρίματα που τις έφεραν τις μεγάλες τις συφορές. — Μολύβι! τι λόγο ξεστόμισες, θα...

μακριά πικραίνονται και λένε: «Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, σπαθί Τουρκιάς μολύβι, Πέλαγο μέγα βράζ’ ο εχθρός προς το φτωχό καλύβι.» 6. Ένας πολέμαρχος ξάφνου...

τον αγαθόν πατριώτη, και αδειάσαμε όλον τον πάλτο και πήραμε το μπαρούτι, μολύβι και στουρνάρια. Και είχα δυο κρυψώνες εις το σπίτι μου και αυτός εις το...

ώρα με μιαν Αραπίνα που σας έριξε την τύχη σας; Η Ματμαζέλ στάθηκε. Ήταν μολυβί το πρόσωπο της. Νόμιζα πως θα πνιγεί. - Α, έτσι μιλάς της δασκάλισσάς σου;...