Τα ψηλά βουνά/Ο Σπύρος βρίσκει κάτι χρήσιμο
| ←Τὸ τραγούδι στὸ νέο καράβι | Τὰ ψηλὰ βουνὰ α' έκδοση, 1918 Συγγραφέας: Ὁ Σπύρος βρίσκει κάτι χρήσιμο |
Ἡ θύελλα→ |
67. Ὁ Σπύρος βρίσκει κάτι χρήσιμο.
Ὁ Σπύρος ἦταν μὲ φουσκωμένη τὴν τσέπη. Κάτι ἔκρυβε μέσα καὶ δὲν ἔλεγε τίποτα. Ὁ Φουντούλης ὅλο κοίταζε τὴν τσέπη τοῦ Σπύρου καὶ στὸ τέλος τὸν ἐρώτησε.
«Ἀχλάδι εἶναι;»
—«Αὐτὸ ποὺ εἶναι δὲν τὸ τρῶνε» ἀπάντησε ὁ Σπύρος. Κι ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τσέπη του μιὰ πέτρα.
Ὅταν τὸν εἶδαν τ’ ἄλλα παιδιὰ ἀπὸ μακριά, εἶπαν γελώντας:
«Ὁ Σπύρος τώρα θὰ βάζη στὸ κουτί του καὶ λιθάρια».
Καὶ ὅμως, ἅμα πλησίασαν, εἶδαν πὼς δὲν ἦταν σὰν τὶς ἄλλες πέτρες αὐτὴ ποὺ μάζεψε ὁ Σπύρος. Ἦταν μαύρη πολὺ καὶ βαριά. Μὰ σὲ πολλὲς μεριὲς ἔλαμπε, σὰ νὰ ἦταν ἀσημένια.
«Μπορεῖ νὰ ἔχη σίδερο μέσα» εἶπε ὁ δασάρχης, ὅταν τοῦ ἔδειξαν τὴν πέτρα.
Καὶ τότε τοὺς εἶπε, πὼς μέσα στὴ γῆ εἶναι πολλὲς καὶ μεγάλες τέτοιες πέτρες ποὺ ἔχουν μέταλλο. Ἄλλες ἔχουν σίδερο, ἄλλες χαλκό, ἄλλες μολύβι. Ἀκόμη καὶ ἀσήμι καὶ χρυσάφι.
Τὸ βουνὸ τὰ δίνει αὐτὰ ὅλα.
Ἐνῶ ἄκουε ὁ Σπύρος ἐκεῖνα ποὺ ἔλεγε ὁ δασάρχης γιὰ τὰ μέταλλα, κοίταζε τ’ ἄλλα παιδιὰ καὶ καμάρωνε. Ἡ πέτρα του ἔδωσε ἀφορμὴ νὰ τὰ μάθουν αὐτά. Νὰ ποὺ βρῆκε κι ὁ Σπύρος ἕνα χρήσιμο πρᾶμα!