Ἀγριώνια', ἐορτὴ τριετηρικὴ χειμερινὴ τοῦ ἐπιλεγομένου Ἀγριωνίου Διονύσου ἐν Ὀρχομενῷ τῆς Βοιωτίας, ἐν νυκτὶ δι' ὀργίων τελουμένη ὑπὸ τῶν γυναικῶν. Ἐπ' αὐτῆς ὁ ἱερεύς τοῦ θεοῦ ἔθος ἦν νὰ διώκῃ ξιφήρης παρθένον τινὰ ἐκ τοῦ ἀρχαίου γένους τῶν Μινυῶν, καὶ ἂν τὴν ἔφθανε, νὰ τὴν φονεύῃ. Καὶ ἀπέφευγον μὲν τὸν φόνον ἐν τοῖς μετέπειτα χρόνοις, ἀλλὰ συνέβη τοιοῦτος ἐπὶ Πλουτάρχου (Ἑλλ. Ζητ. ΛΗ, 112. — Ῥ. Ζ, 102). Ἡ αὐτὴ τελετὴ ἐτελεῖτο καὶ ἐν Θήβαις ἴσως, καὶ ἐν Ἄργει (ἴδ. Ἀγριάνια).
Ἀγρονόμος, ἀρχὴ ἐν Ἀθήναις, τῆς τάξεως κατὰ τοὺς ἀγροὺς ἐπιμελουμένη (Πλάτ, Νομ. ΣΤ, 617.—Ἀρισττ. Πολ. ΣΤ, 5)
Ἄγρων βασιλεὺς τῆς Ἰλλυρίας βοηθήσας Δημήτριον Β, τὸν Μακεδὸνα κατὰ τῶν Αἰτωλῶν, καὶ μετὰ τὴν νίκην ἀποθανὼν ἐξ ἀκρασίας τὸ 230 π. Χ. (Liv. ep. XX.— Flor. II, 5).
Ἀγῦριον, πόλις τῆς Σικελίας παρὰ τῇ Ἔννῃ, πατρίδι τοῦ Διοδώρου.
Ἀγύρριος, Ἀθηναῖος, τιμωρηθεὶς ἐπὶ καταχρήσει, εἶτα δὲ τὴν εὔνοιαν τοῦ λαοῦ αὖθις κτησάμενος, διότι ἐπρότεινε τὴν αὔξησιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ εἰς 3 ὀβολούς. Ὠνομάσθη δὲ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Θρασυβούλου καὶ ναύαρχος (Ξεν. Ἑλλ. Δ, 8, 31). Ἀλλ' ὑπὸ τῶν κωμικῶν, ὧν ἠλάττωσε τὸν μισθὸν, πολλάκις χλευάζεται (Ἀριστφ. Βάτρ. 360. Ἐκκλ. 184).
Ἀγῦρται, ἐπαῖται ψευδομάντεις, τὴν χώραν διατρέχοντες μετ' ἀγαλματίων καὶ ἄλλων ἱερῶν τῶν θεῶν, καὶ γοητείας ἢ προφητείας πωλοῦντες, προσέτι καὶ διὰ κύβων ἤ στίχων, οὓς ἔφερον ἐν κάλπῃ, τὸ μέλλον προλέγοντες. Οἱ χείριστοι ἦσαν οἱ Μηοτραγύρται, οἱ ἐν ὀνόματι τῆς μεγάλης μητρὸς, τῆς θεᾶς Κυβέλης ἑαυτοὺς κολοβοῦντες καὶ τραυματίζοντες, περιφέροντες δὲ κρότῳ τυμπάνων καὶ αὐλῶν τὸ ἄγαλμα τῆς θεᾶς, καὶ φορολογοῦντες τούς εὐπίστους. Οἱ Ῥωμαῖοι περιώρισαν εἰς ῥητὰς ἠμέρας τὴν ἐμφάνισιν αὑτῶν (Cic. Legg. II, Α).
Ἄγχεσμος, ὄρος παρὰ τὰς Ἀθήνας, ἡ κορυφὴ τοῦ Λυκαβητοῦ, μετὰ βωμοῦ τοῦ Διὸς (Παυσ. Δ, 32).
Ἀγχιάλη ἢ Ἀγχίαλος, 1) πόλις, τῆς Θρᾴκης παρὰ τὸν Εὔξεινον Πόντον (Στρβ. Ζ, 319).— 2) Ἀρχαία πόλις τῆς Κιλικίας, ἐπὶ τοῦ μικροῦ ποταμοῦ Ἀγχιαλέως, παρὰ τοῦ Κύδνου τὰς ἐκβολὰς (Στρβ. ΙΔ,672.— Ἀρρ. Β, 5, 2).
Ἀγχίσης, συγγενὴς τοῦ Πριάμου, ἄρχων ἐν Δαρδάνῳ ἐπὶ τοῦ Τρωϊκοῦ ὄρους τῆς Ἴδης. Τοῦ Διὸς υἱὸς ἦν ὁ Δάρδανος, τούτου ὁ Ἐριχθὸνιος καὶ τοῦ Ἐριχθονίου ὁ Τρὼς, ἔχων δύο υἱοὺς, τὸν Ἀσπάρακον καὶ τὸν Ἴλον· τοῦ Ἀσπαράκου δ' υἱὸς ἦν ὁ Κάπυς, πατὴρ τοῦ Ἀγχίσου· μήτηρ δ' αὐτοῦ ἦν Θέμις, θυγάτηρ τοῦ Ἴλου, καὶ ἀδελφὴ τοῦ Λαομέδοντος, ὃστις ἦν ἀδελφὸς τοῦ Πριάμου (Ὁμ. Ἰλ. Υ, 215—24Ο). Ἡ Ἀφροδίτη, ἀγαπήσασα τὸν θεοείκελον ἄνδρα, ἔσχεν ἐξ αὐτοῦ τὸν Αἰνείαν (Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἀφρ.). Ἐπειδὴ ὃμως μετὰ ταῦτα ,ἐκαυχήθη οὗτος παρὰ τοῖς ἀνθρώποις διὰ τὸν πρὸς αὐτὸν ἔρωτα τῆς θεᾶς, ὁ Ζεῦς τὸν ἐκεραύνωσε, καὶ κατὰ τοὺς μὲν τὸν ἐτύφλωσε, κατ' ἄλλους δὲ τὸν κατέστησε χωλὸν, ἢ καὶ τὸν ἐφόνευσε. Κατὰ τὸν Βιργίλιον δὲ (Æn. II, 707 ἐπὶ τῆς ἁλώσεως τῆς Τρωάδος, χωλὸν ὄντα, ὁ υἱὸς του Αἰνείας τὸν ἔλαβεν ἐπὶ τῶν ὤμων του, καὶ τὸν ἔφερεν ἔξω τῆς πορθουμένης πόλεως, μεθ' ὃ αὐτὸς παρηκολούθησε τὸν Αἰνείαν ἐπὶ τῆς φυγῆς του εἰς Ἰταλίαν, βοηθῶν αὐτὸν διὰ τῶν συμβουλῶν του, καὶ ἀποθανὼν ἐν Σικελίᾳ, ἐτάφη ἐπὶ τοῦ ὄρους Ἐρυκος (Αὐτ. III, 710).
Ἀγχιστεία, οἱ κληρονομικὰ δικαιώματα κεκτημένοι συγγενεῖς μέχρι τέκνων τῶν ἐξαδέλφων.
Ἀγὼν ἐλέγετο, ὡς πρὸς τοὺς ἀντιδίκους, ἡ διαδικασία. Ὑπῆρχον δὲ κατηγορίαι ὧν ἡ ποινὴ ὡρίζετο ῥητῶς ὑπὸ τοῦ νόμου
