Αθηναΐς/Α/9/Αβραάμ Λίγκολν
| ←Φριτιὸφ | Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 9 Ἀβραὰμ Λίγκολν |
Ἡ ἀδελφὴ μου Αἰκατερίνη→ |
Οἱ μικροὶ ἀναγνῶσται τῆς «Ἀθηναΐδος» θέλουσι σήμερον ἀναγνώσει τὴν βιογραφίαν τοῦ εὐεργέτου τῆς ἀνθρωπότητος, Ἀβραὰμ Λίγκολνος, δευτέραν ἐν τῇ σειρᾷ, κατὰ τὴν ὑπόσχεσιν μας. Ὁ ἀνὴρ οὗτος καίτοι καταγόμενος ἐξ οἰκογενείας γεωργικῆς, ἀνῆλθεν εἰς τὰ ὕπατα ἀξιώματα τῶν Ἡνωμένων τῆς Ἀμερικῆς Πολιτειῶν, δι’ οὐδὲν ἄλλο προτέρημα αὐτοῦ ἢ διὰ τὴν εὐσέβειαν, δραστηριότητα καὶ φιλοπονίαν, ἐδοξάσθη δὲ δι’ οὐδὲν ἄλλο ἢ διότι ἐγένετο θῦμα τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης. Ἂν ὑπῆρξε ποτὲ μάρτυς ὑπὲρ τῆς καταργήσεως τῆς δουλείας, οὗτος ἦν ὁ Ἀβραὰμ Λίγκολν.
Ἐγεννήθη τῇ 12 Φεβρουαρίου 1809 ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῆς Κεντούκης· ἀλλὰ τῆς πολιτείας ταύτης συνταχθείσης μετὰ τῶν ὑποστηριζόντων τὴν δουλείαν, οἱ γονεῖς του, φρονοῦντες τὴν δουλείαν ὡς μέγα ἁμάρτημα, ἀπῆλθον τῷ 1816 εἰς τὰς περιοχὰς τῆς Ἰνδιάνης, προτιμῶντες μᾶλλον τὰς περιπετείας καὶ τὰς στερήσεις τοῦ βίου τῶν ἀποίκων, τῶν ἐκ τῶν ὠργανισμένων δουλοκρατικῶν χωρίων παρεχομένων μέσων. Ἐνταῦθα ἐπὶ δέκα περίπου ἔτη διῆλθε τὸν βίον αὐτοῦ ὁ μικρὸς Ἀβραὰμ φέρων τὴν ἀξίνην, καθαρίζων τὰ δάση, καὶ βοηθῶν τὸν πατέρα αὐτοῦ ἐν τῷ ἀγρῷ. Ἐνίοτε δὲ καὶ ἐδιδάσκετο ὑπό τινος γείτονος, Ἔξελ καλουμένου, τὴν ἀνάγνωσιν καὶ τὴν γραφὴν, δηλ. τὰς γνώσεις ἃς μόνας εἶχε καὶ ὁ διδάσκαλος. Ἡ παρατιθεμένη εἰκὼν παριστᾷ τὸν μικρὸν Ἄβε προπεμπόμενον εἰς τὸ σχολεῖον ὑπὸ τῆς μητρὸς, τοῦ πατρὸς καὶ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ.
Σύνολος ὁ χρόνος καθ’ ὃν ὁ ἀνὴρ οὗτος ἐδιδάχθη ἐν τοῖς σχολείοις καθ’ ὅλον αὐτοῦ τὸν βίον, δὲν ὑπερβαίνει τὸ ἔτος. Ἡ δὲ οἰκογενειακὴ βιβλιοθήκη συνίστατο ἤδη ἐξ ἑνὸς ἀλφαβηταρίου, μιᾶς κατηχήσεως καὶ τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Τὴν ἔλλειψιν ὅμως βιβλίων ἀνεπλήρου ἡ εὐσέβεια τῆς μητρὸς, ἡ ἐγκράτεια, ἡ φιλοπονία καὶ ἡ τιμιότης τοῦ πατρός. Οἱ γονεῖς αὐτοῦ τῳόντι, φρονοῦντες, ὅτι ὁ ἀκέραιος χαρακτὴρ εἶναι πολυτιμώτερος τῶν γνώσεων, ὅτι δὲ οὗτος ἀποκτᾶται καὶ ἄνευ βιβλίων, ἤρξαντο νὰ ἐνσπείρωσι τῇ τρυφερᾷ καρδίᾳ τοῦ μικροῦ Ἄβε τὸ αἴσθημα τῆς αὐταπαρνήσεως, ν’ ἀγαπᾷ δηλ. τὸν πλησίον του ὡς ἑαυτὸν καὶ τὸν Θεὸν πλειότερον ἑαυτοῦ, ἐκ τούτου ἐξαρτωμένης οὐ μόνον τῆς χρησιμότητος, ἀλλὰ καὶ τῆς εὐτυχίας του. Τὰ δύο σήμερον, παρὰ πάσης ἀμερικανικῆς καρδίας λατρευόμενα ἐξαιρετικῶς πρόσωπα, τὸ μὲν ὡς ὁ πατὴρ, οὕτως εἰπεῖν, τὸ δὲ ὡς ὁ σωτὴρ, τῆς ἀξιοθαυμάστου ἐκείνης δημοκρατίας, εἶναι ὁ Γεώργιος Οὐάσιγκτων καὶ ὁ Ἀβραὰμ Λίγκολν. Ἀμφότεροι οὗτοι εἰσὶν υἱοὶ γεωργῶν, ἀμφότεροι αὐτοδίδακτοι, ἀλλὰ καὶ ἀμφότεροι τέκνα εὐσεβῶν μητέρων.
Ἐξ Ἰνδιάνης ἡ οἰκογένεια Λίγκολν μετέβη εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἰλλινόης, ἔνθα καὶ πάλιν ὁ μικρὸς Ἀβραὰμ, συνέδραμε τὸν πατέρα αὐτοῦ, ὅπως σχίζῃ δοκοὺς εἰς κατασκευὴν τῆς κατοικίας των καὶ εἰς περίφραξιν δέκα περίπου στρεμμάτων γῆς, ἐξ οὗ καὶ Δοκοσχίστης ἐπεκλήθη. Ὅτε μετὰ ταῦτα ἐψηφίσθη ἐν τῇ συνελεύσει τῆς ἀντιδουλικῆς μερίδος, ὡς ὑποψήφιος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας διὰ τὸ ἔτος 1860, μέλος τι τῆς συνελεύσεως, ἐζήτησε καὶ ἔλαβε τὴν ἄδειαν, νὰ παρουσιάσῃ δύο ἐκ τῶν 3000 δοκῶν ἃς ὁ Ἄποικος Παῖς εἶχε πρὸ τριακονταετίας σχίσει μετὰ τοῦ πατρὸς του.
Μεθ’ ὅλας ὅμως τὰς ἐργασίας του ὁ μικρὸς καὶ πτωχὸς, ἀλλὰ φιλόπονος καὶ φιλομαθὴς Ἀβραὰμ, εὕρισκε καιρὸν καὶ νὰ σπουδάζῃ ἰδιαιτέρως, δανειζόμενος παρὰ τῶν φίλων καὶ γειτόνων, ὅσα παρ’ αὐτοῖς εὑρίσκοντο βιβλία, διδάσκων αὐτὸς ἑαυτὸν, διὸ καὶ αὐτοδίδακτος ἐκαλεῖτο, καθότι ἐξεπαιδεύετο ἄνευ διδασκαλίας, ηὔξανε τὰς γνῶσεις του ἄνευ βιβλίων καὶ ἀνεπτύσσετο ἐν γένει μακρὰν τῶν σχολείων. Περὶ τὸ 19ον ἔτος τῆς ἡλικίας του εἶχεν αὐξήσει τὴν βιβλιοθήκην του κατὰ τρία ἕτερα συγγράμματα, τοὺς «Μύθους τοῦ Αἰσώπου» τὸν «Βίον τοῦ Φραγκλίνου» καὶ τοὺς «Παραλλήλους βίους» τοῦ Πλουτάρχου. Κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος, ἐπιθυμῶν ν’ αὐξήσῃ τὸ στάδιόν του, προσεκολλήθη παρά τινι μικρεμπόρῳ ἐν τῇ κωμοπόλει New Salem, ὃν συνέδραμε νὰ κατασκευάσῃ σχεδίαν, ἐφ’ ἧς μετεβίβαζεν εἰς Νέαν Ὀρλεάνην προϊόντα, λαμβάνων περὶ τὰς 50 δραχμὰς κατὰ μῆνα. Ὁ πλοῦς ἦτον ἐπίπονος καὶ ἐπικίνδυνος, διότι ἦν ἐκτεθειμένος, οὐ μόνον εἰς τοὺς ἀνέμους καὶ τοὺς ὄμβρους, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἐνεδρεύοντας παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ ποταμοῦ λῃστάς. Ἀλλ’ ὁ νεαρὸς ἡμῶν λεμβοῦχος, ἦτον οὐ μόνον φιλομαθὴς, ἀλλὰ καὶ γενναῖος. Ὅτε ἑπτὰ μαῦροι δοῦλοι ἀνέλαβον νὰ ληστεύσωσι τὸ φορτίον καὶ νά φονεύσωσι τὸν Ἀβραὰμ, τοὺς μὲν τέσσαρας ἔρριψεν εἰς τὴν θάλασσαν, τὸν ἕνα συνέλαβε καὶ τοὺς λοιποὺς ἠνάγκασε νὰ φύγωσιν. Ἡ ἐπιτυχία τῆς ἐκδρομῆς ταύτης, τουσοῦτον εὐχαρίστησε τὸν κύριον τοῦ Ἀβραὰμ ὥστε ηὐδόκησε νὰ παραλάβῃ αὐτὸν ὡς ὑπάλληλον ἐν τῷ καταστήματί του.
Ἤδη ὁ χρόνος πρὸς μελέτην ηὔξανεν καὶ τὰ μέσα πρὸς ἀνάπτυξιν ἐπίσης ἐπολλαπλασιάζοντο, διότι πρὸς ταῖς νυκτεριναῖς σπουδαῖς του προσετέθη καὶ ἡ τῶν ἐφημερίδων ἀνάγνωσις, καὶ αἱ ἐκ τῶν περὶ πολιτικῶν συζητήσεων προερχόμεναι πολιτικαὶ γνώσεις, οὕτω δὲ ἐτέθησαν αἱ πρῶται βάσεις τῶν γνώσεων αὐτοῦ περὶ τὰ νομικά.
(ἀκολουθεῖ.)
