Συγγραφέας:Μάρκος Αργεντάριος
| ←Συγγραφείς: | Μάρκος Αργεντάριος (1ος αιώνας μ.Χ.) |
 Δείτε επίσης βιογραφία.
|
Επιγράμματα στην Παλατινή Ανθολογία
- V 102 Την ισχνήν Διόκλειαν, ασαρκοτέρην Αφροδίτην
- V 104 Αἶρε τὰ δίκτυα ταῦτα, κακόσχολε / μετάφραση
- V 105 ἄλλος ὁ Μηνοφίλας λέγεται παρὰ μαχλάσι κόσμος / μετάφραση
- V 128 Στέρνα περί στέρνοις, μαστώ δ’ έπι μαστόν ερείσας / μετάφραση
- X 4 Λῦσον ἀπ' εὐόρμων δολιχὰ πρυμνήσια νηῶν
- XVI 241 «Ὥριμος.» - Οἶδα καὶ αὐτός, ὁδοιπόρε
V 102 Μάρκου Αργενταρίου[Επεξεργασία]
- Τὴν ἰσχνὴν Διόκλειαν, ἀσαρκοτέρην Ἀφροδίτην, ὄψεαι, ἀλλὰ καλοῖς ἤθεσι τερπομένην.
- Οὐ πολύ μοι τὸ μεταξὺ γενήσεται, ἀλλ’ ἐπὶ λεπτά στέρνα πεσὼν ψυχῆς κείσομαι ἐγγυτάτω.
- «Τή Διόκλεια τήν αδύνατη, μιάν άσαρκη Αφροδίτη θά δείς ;» - «Έχει γιά χάρισμα τόν τρόπο τό γλυκό.
- Λίγα θά μάς χωρίζουνε• στά στήθια τά λιγνά της σάν πέσω πάνω, στήν ψυχή της δίπλα θά βρεθώ».
V 104 Μάρκου Αργενταρίου[Επεξεργασία]
- Αἶρε τὰ δίκτυα ταῦτα, κακόσχολε, μηδ' ἐπίτηδες ἰσχίον ἐρχομένη σύστρεφε, Λυσιδίκη.
- εὔ σε περισφίγγει λεπτὸς στολιδώμασι πέπλος, πάντα δέ σου βλέπεται γυμνὰ καὶ οὐ βλέπεται.
- εἰ τόδε σοι χαρίεν καταφαίνεται, αὐτὸς ὁμοίως ὀρθὸν ἔχων βύσσῳ τοῦτο περισκεπάσω.
V 105 Μάρκου Αργενταρίου[Επεξεργασία]
- ἄλλος ὁ Μηνοφίλας λέγεται παρὰ μαχλάσι κόσμος, ἄλλος, ἐπεὶ πάσης γεύεται ἀκρασίης.
- ἀλλ᾽ ἴτε Χαλδαῖοι κείνης πέλας: ἦ γὰρ ὁ ταύτης οὐρανὸς ἐντὸς ἔχει καὶ κύνα καὶ διδύμους.
V 128 Μάρκου Αργενταρίου[Επεξεργασία]
- Στέρνα περὶ στέρνοις, μαστῷ δ’ ἐπὶ μαστόν ἐρείσας, χείλεά τε γλυκεροῖς χείλεσι συμπιέσας
- Ἀντιγόνης καὶ χρῶτα λαβὼν πρὸς χρῶτα, τὰ λοιπὰ σιγῶ, μάρτυς ἐφ’ οἷς λύχνος ἐπεγράφετο.
Χ 4 Μάρκου Αργενταρίου[Επεξεργασία]
- Λῦσον ἀπ' εὐόρμων δολιχὰ πρυμνήσια νηῶν, εὔτροχα δ' ἐκπετάσας λαίφεα ποντοπόρει,
- ἔμπορε? χειμῶνες γὰρ ἀπέδραμον, ἄρτι δὲ κῦμα γλαυκὸν θηλύνει πρηΰγελως Ζέφυρος•
- ἤδη καὶ φιλότεκνος ὑπὸ τραυλοῖσι χελιδὼν χείλεσι καρφίτην πηλοδομεῖ θάλαμον•
- ἄνθεα δ' ἀντέλλουσι κατὰ χθόνα• τῶι σὺ Πριήπωι πειθόμενος πάσης ἅπτεο ναυτιλίης.
XVI 241 Μάρκου Αργενταρίου[Επεξεργασία]
- «Ὥριμος.» - Οἶδα καὶ αὐτός, ὁδοιπόρε• μηκέτ' ἐπαίνει ἰσχάδα μηδ' ἐσόρα τὸν πέλας ἀκρεμόνα·
- καὶ λίην ὁ Πρίηπος ἐφίσταμαι ὀξὺ δεδορκὼς καὶ φυλακὴν σύκων, ἣν ἐπέοικεν, ἔχων.
- ἢν δὲ μόνον σὺ θίγηις τῆς ἰσχάδος, ἰσχάδα δώσεις, ὡς ἰσότης πάντων ἐστὶ δικαιοτάτη.