Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/57

43

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

οὐδ’ ἄρα τοῖσι μέλει βίοτος καί ἔργ’ ἀνθρώπων,
ποίαις δ’ ἐν μεσάταις μελιηδέα φορβάν νέμονται
ἔρσῃ ὑπ’ ἀμβροσίῃ θεῖον ποτὸν ἐξαρύοντες,
πάντες ὁμῶς στίλβοντες ὁμηλικίην ἐρατεινήν. 1115
μειλιχίη δέ οἱ αἰὲν ἐπ’ ὀφρύσι νεῦσε γαλήνη (1121)
παίδεσιν ἠδὲ τοκεῦσιν, ἐπιφροσύνη δὲ νόοιο
αἴσιμά τε ῥέζειν πεπνυμένα τ’ ἐξαγορεύειν.
καὶ τοὺς μέν ῥ’ ἀθρόους παραμείβομεν αἰγιαλόνδε
ποσσὶν ἐπιστείβοντες, ἔπειτα δὲ Κιμμερίοισι 1120
νῆα θοὴν ἐπάγοντες ἱκάνομεν, οἵ ῥά τε μοῦνοι (1126)
αἴγλης ἄμμοροί εἰσι πυρίδρομον ἠελίοιο.
ἐν μὲν γὰρ Ῥίπαιον ὅρος καὶ Κάλπιος αὐχὴν
ἀντολίας εἴργουσιν· ἐπικρεμάται δὲ πελώρη
ἆσσον ἐπισκιάουσα μεσημβρινὸν ἠέρα Φλέγρη· 1125
δείελον αὖ κρύπτουσι φάος τανυηκέες Ἄλπεις (1131)
δειλοῖσιν μερόπεσσιν, ἀχλὺς δ’ ἐπικέκλιται αἰεί.
ἔνθα δ’ ἀφορμηθέντες ἐπειγομένοισι πόδεσσιν
ἵξομεν ἀγκῶνα στυφελὸν καὶ νήνεμον ἀκτήν,
ἔνθα πέρ’ ἀμβλύζων ποταμὸς δίνῃσι βαθείαις 1130
θείει χρυσορόας Ἀχέρων κρυεροῦ διὰ χώρου (1136)
ἀργυροειδὲς ὕδωρ προρέων· λίμνη δὲ κελαινὴ
ἀνδέχεται· παταγεῖ δὲ παρ’ ὄχθῃσιν ποταμοῖο
δένδρεα τηλεθόωντα, ποτισχομένοισί τε καρποῖς
βέβριθεν νύκτας τε καὶ ἤματα συνεχές αἰεί. 1135
ἀμφὶ δέ οἱ χθαμαλή τε καὶ εὔβοτος Ἑρμιόνεια (1141)
τείχεσιν ἠρήρεισται ἐυκτιμέναις ἐπ’ ἀγυιαῖς.
ἐν δὲ γένη ζώουσι δικαιοτάτων ἀνθρώπων,
οἶσιν ἀποφθιμένοις ἄνεσις ναύλοιο τέτυκται.