Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
50
ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΩ
Τὸν ἔρωτά μου πλέον ἀδυνατίζει
Μυστήριον ἡ καρδιὰ νὰ τὸ βαστάξῃ·
Ναὶ, γιὰ σὲ μόνον ζῇ, γιὰ σὲ φλογίζει
Καθὼς γιὰ σένα πάντα ἔχει στενάξει.
Ἀνώφελα τὰ χείλη μου πασχίζει
Ὁ φόβος μὲ τὰ χέριά του νὰ φράξῃ,
Καὶ πικραμένα ὀπίσω νὰ γυρίζῃ
Ὅσα λόγια ἡ ψυχὴ σοὖχε φυλάξει.
Γιατὶ δυὸ μάτια πάντα δακρυσμένα,
Ἀρκοῦνε τὰ μυστήρια νὰ ξηγήσουν,
Ὅσα βαϛοῦν τὰ σπλάγχνα μου θαμμένα,
Ὅπως ἀρκοῦν τ’ ἀστέρια σου, ἂν θελήσουν,
Νὰ στραφοῦνε γλυκὰ κ’ ἡμερωμένα
Τὸν παλμὸ τῆς ἀγάπης νὰ δωρήσουν.
