Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
51
ΑΚΑΙΡΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Τάχα γιατὶ ὁ φτωχὸς νὰ μὴ ἀγαπήσω
Ἕνα πουλὶ, ἕνα δένδρο ἢ καὶ μία βρύσι;
Παρὰ τὸ πλᾶσμα αὐτὸ, ποῦ θὰ μὲ σβύσῃ
Σὰν τὸν ἀφρὸ, πρἰν τὴν αὐγή μου ἀφήσω;
’Σ τὴ βρύσι τὰ δυὸ χείλη ν’ ἀκουμπήσω
Mὲ γαργαρὸ νερὸ νὰ τὰ δροσίσῃ,
Ἤθελε τὸ πουλί μου κελαϊδήσει,
Κ’ εἰς τὸν ἴσκιο τοῦ δένδρου ἤθε καθίσω!
Ἔρωτα, ἀνάθεμά σε, ἀνάθεμά σε!
Ποῦ μ’ ἔκαμες τὸν κόσμο νὰ ξεφεύγω
Καὶ νὰ ζητῶ τς ἐρμιαῖς, νὰ παίρνω τὰ ὄρη!
Λύσε με ὀλίγο ἀπὸ τὰ βρόχια, κι’ ἄσε
Νὰ τρέξω, νὰ χαρῶ, καὶ δὲν σοῦ φεύγω,
Μὰ τὸ φιλὶ ποῦ σοῦ χαρίζει ἡ Κόρη!
