Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
49
ΕΝΑ ΣΟΥ ΔΑΚΡΥ
Ἂν ἀκούσῃς δροσόφτερο ἀγεράκι
’Σ τὰ ξέπλεγα μαλλιά σου νὰ στενάζῃ,
Ἢ μὲ καρδιᾶς παράπονο, ἀηδονάκι
Μελῳδικὰ λαλῶντας νὰ σὲ κράζῃ·
Ἂν ἰδῇς ἄνθη, χόρτο, ἢ λουλουδάκι
Γλυκὰ νὰ σὲ θωρῇ καὶ νὰ χλωμιάζῃ,
Ἢ ψηλὸ δένδρο, ἢ φουντωτὸ κλαράκι
Τς ἀγκάλαις σου μὲ μιᾶς ν’ ἀνθοσκεπάζῃ!
Πὲς ποῦ ’μαι ἐγὼ, πὲς ποῦ ’μαι ἐγὼ, ψυχή μου,
Ποῦ μ’ ἔχει ἡ σκληρὴ μοῖρα μαγεμένο,
Γιατὶ σοὔκαμα δῶρο τὴν ζωή μου.
Τὸν λατρευτή σου πάλι ἐνσαρκωμένο
Τῶρ’ ἂν θέλῃς νὰ ἰδῇς, ἀγαπητή μου,
Χύσε ἕνα μόνον δάκρυ ἐρωτεμένο.
