Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/172

––150––

καὶ εἴ τι φᾷς καὶ εἴ τι πῃς καὶ ὅσα κι ἂν κοιμᾶσαι,
οὐδὲν σὲ λείπει πώποτε ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος.
ἐγὼ δὲ ἀνατρέφομαι µέσα εἰς τοὺς ἀνθρώπους,
εἰς οἴκους τοὺς βασιλικοὺς καὶ εἰς αὐλὰς ῥηγάδων, 250
κ᾿ εἰς ἄρχοντες νὰ κυνηγῶ, εἰς πάντας καβαλλάρους.
ταγίζουν µε χλωρὰ, πνικτὰ καὶ ὀψημένα κρέη,
κρατοῦν καὶ ὁμαλίζουν µε καὶ βαγιλίζουσί µε·
καὶ βάνουν µε τραχηλικὸν χαντρατοκουδουνάτον,
καὶ κυνηγοῦσιν ᾿λάφια λαγούδια χοιρίδια· 255
ἀκόμη καὶ τὰ δυνατὰ τὰ ζῶα τὰ µεγάλα,
ἅπερ οὐ δύναμαι κρατεῖν ἀλλ᾽ οὐδὲ καταβάλλειν,
μὲ τὰς φωνάς µου ἐξυπνῶ, καὶ τρέχουσιν καὶ φεύγουν,
καὶ πάλιν τὰ περδίκια καὶ ἕτερα πουλία.“
ὡς ἤκουσεν ἡ ἀλωποῦ τοιαῦτα φθεγγοµένου 260
πάλιν τοῦ σκύλου λέγοντος καὶ ὑπερφυσιῶντος,
ἔφησεν πάλιν καὶ αὐτὴ καὶ πρὸς τὸν σκύλον λέγει
„αρκεῖ σε, σκύλε φλύαρε μιαρὲ ψεµατάρη,
αἰσχύνθητι, ἐντράπητι, ἄφες νὰ εἰπῇ καὶ ἄλλος.“
τότε λοιπὸν ἐξέβηκεν ὁ σκύλος ἐκ τὴν µέσην, 265
καὶ ἡ ἀλώπεκ᾽ ἔστηκεν μέσον τοῦ συνεδρίου.
ὁ λαγωὸς ὡς ἤκουσεν ἐκεῖ τὸ ὄνομάν του.
ἐπήδησεν κ᾿ ἐστάθηκεν τῆς ἀλουποῦς πλησίον
καὶ ἐπεβόα πρὸς αὐτὴν χαροποιοὺς τοὺς λόγους
„χαρὰ ᾽ς την τὴν κυρ᾽ ἀλωποῦ, χαρὰ ᾽ς την τὴν κορδόναν, 270
ὑγείαν ᾽ς τὴν µαστόρισσαν καὶ τὴν συντρόφισσάν µου
καὶ τὴν λογιωτάτην µου καὶ φιλοσοφωτάτην,
ὁποῦ ἐκαταδίκασεν σκύλον τὸν μαγαρίτην