Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/173

––151––

καὶ ἐκατέβαλεν αὐτὸν, κόψας τὴν ἔπαρσίν του.
οτη ἀλλ᾽ ἔχεις καὶ ἐσὺ δαμὶν μικρὸν ὁκάτι ψέγος· 275
καὶ νὰ σὲ τὸ εἰπῶ ἐδῶ µέσον τοῦ συνεδρίου.
πολλάκις µε φιλεύεσαι καὶ παίζεις μετὰ ᾿μένα,
ἐγὼ θαῤῥώ ὡς ἄκακον μὴ ἔχων πονηρίαν,
µέσα εἰς τὴν ἀγάπη µας κατεμπιστεύοµέν σου
καὶ δίδω σου ἁπλότηταν καὶ ἀνεξικακίαν· 280
σὺ δὲ δράσσεις καὶ σφίγγεις µε µέσον ἐκ τοῦ τραχήλου
καὶ πνίγεις µε καὶ τρώγεις µε μὲ τὴν ἐπιβουλίαν,
καὶ οὔτε ἡ ἀγάπη σου ἔνε στερεωµένη,
ἀλλ᾽ οὔτε ἢ φιλία σου ἔνε ἐμπιστεμένη,
ἀλλ᾽ εἶσαι ψεματάρισσα, κλέπτρια καὶ τζιγκάνα, 285
μαγγαναρέα φλύαρη κοιλιοχορδοφάσσα.
καὶ ὅταν ἐξαπορισθῆς, ἐσθίεις τὰς ἀκρίδας
καὶ κλέπτεις τὰ σταφύλια καὶ τρώγεις τὰς σταπίδας.
ἐὰν δὲ στήσουν µάγγανον πολλάκις νὰ σὲ πιάσουν,
ὥστε νὰ ζῆς, νὰ ἀναπνῆς, θέλουν σε κοπανίζει, 290
νὰ χέζης τὰ σταφύλια καὶ νὰ τσιλᾷς τὰς ῥώγας.
νὰ ᾽μπαινοεβγαίνῃ ὁ κῶλός σου, νὰ χέζῃς τὰς σταπίδας,
νὰ γδάρουν τὸ δερµάτιν σου καὶ νὰ τὸ πάσσουν στάκτην͵
νὰ ῥίξουσιν τὰ κρέη σου ἐπάνω εἰς τὰς πέτρας,
νὰ συναχθοῦν τὰ ὄρνεα καὶ νὰ σὲ καταφάγουν. 295
ἀμμὴ ἐγὼ, κακότυχη, καὶ ἂν μὲ κυνηγήσουν,
ἐσθίουν µε οἱ βασιλεῖς καὶ τρώγουν μ᾽ οἱ ῥηγάδες,
οἱ ἄρχοντες οἱ εὐγενεῖς καὶ πᾶσα ἀνθρωπότης,
καὶ θέτουν µε εἰς τὰ χρυσὰ καὶ ἀργυρὰ σκουτέλια,
καὶ βάνουν µε εἰς ἔμορφας κούπας μὲ πιπεράδας. 300
ἀλλὰ καὶ τὸ δερµάτιν µου ἔνε τετιμηµένον·
φορεῖ το ᾽ς τὸ κεφάλιν του πᾶς µέγας τῶν ἀνθρώπων,
καὶ ἅπας δὲ ὁ ἰατρὸς καὶ µέγας µαρκατάντος,