ὅλη νύχτα μὲ τ’ ἀστέρια,
μὲ τὸν ἥλιο τὸ ταχύ!
Κ’ ἐκεῖ δὰ ποῦ ’ξημερόνει,
κ’ ἡ ἀγάπη δὲν ’μερόνει,
’βγαίνω στὸ χλωρὸ βουνὸ
καὶ τὴν τέχνη μ’ ἀρχινῶ:
Παίρνω ῥόδα, παίρνω κρίνα,
παίρν’ ἀπ’ τὸν Θεὸ μι’ ἀκτῖνα,
μιὰν Ἀγάπη πλάττω ’δώ,
καὶ γλυκὰ τῆς τραγουδῶ.
