Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
186
Πάρτε γύρω τὴν Ἑλλάδα—
Ποιάν ἡ πιὸ καλὴ κυρά;
Γι’ αὐτὴν κάμνω πατινάδα,
καὶ βαρῶ τὸν ταμπουρά.
’Πᾶτε στὴν Φραγκιὰ κ’ εὑρῆτε
Φραγκοπούλα διαλεχτή:
Τραγουδῶ καί—τί θαρρεῖτε;
Στίχους γράφω καὶ γι’ αὐτή.
Καὶ εἰς ὅποια χώρα ’πᾶτε
κάθ’ ὡραία π’ ἀπαντᾶτε,
κάθ’ ἁγνή, μ’ εἶναι γλυκειά,
κ’ εὔμορφ’ ἀγαπητικιά.
Μ’ ἂν σᾶς καταντήσ’ ἡ γύρα
στὴν ποιητική μου θύρα,
’μβάτε μέσα νὰ σᾶς ’πῶ,
πῶς κ’ ἐσᾶς σᾶς ἀγαπῶ.
Κι’ ὅταν ὅλ’ ἡ γῆ τελειώσῃ,
—Τί νὰ κάμω, βρὲ παιδιά;—
Μ’ ἀπομέν’ ἀκόμη τόση,
τόσ’ ἀγάπη στὴν καρδιά,
Ποῦ μ’ ἐρωτεμμένα χέρια
μοῦ φιλιέται ἡ ψυχὴ
