Δῶστέ με νιότη περισσὴ κι’ ἀγάπη σὰν λουλοῦδι· δῶστέ μ’ ἕνα στυφὸ κρασὶ κ’ ἕνα γλυκὸ τραγοῦδι· Κι’ ἄς ἔλθ’ αὐτὸς μὲ τὰς τιμάς, κι’ αὐτὸς πὤχ’ ἀρχοντέψει, νὰ φᾶν νὰ πιοῦν μαζί μ’ ἑμᾶς, νὰ διῶ ποιός θὰ ζηλέψῃ!
