Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
158
Πετῶ τὸν σκοῦφο στὸ κελλί,
τὸ ῥάσσο στὸ ντολάπι·
τὸν νοῦ μου—μόνο στὸ φιλί,
καὶ μόνο στὴν ἀγάπη.
Θωρῶ πουλάκια στὴν αὐλή,
ποῦ παίζουν ’ταῖρι ’ταῖρι,
καὶ λέγω: νἄμουνε πουλί!
Νὰ ἤμουν περιστέρι!
Θωρῶ κοπέλαις, ποῦ περνοῦν
νὰ πᾶν στὸ περιβόλι,
κι’ αὐτοῦ ποῦ κοντοπροσκυνοῦν-
Μὲ παίρνουν οἱ Διαβόλοι!..
