τῆς ἐπιλοίπου χερσονήσου τμῆμα τὸ ἐξικνούμενον μέχρι τοῦ Φλανατικοῦ κόλπου καὶ τοῦ Αἱμονίου ἀκρ. ἔχει μῆκος παραλίων 2440 χιλμ. καὶ ἐμβαδὸν 394,685 □ χιλµ. ὥστε εἰς ν χιλμ. παραλίας ἀναλογοῦσα 165 □ χιλµ. στερεᾶς.
Γεωλογικῶς ἡ Ἑλλ. χερσόνησος συνίσταται κυρίως ἐξ ἀζωϊκῶν καὶ μεσοζῳϊκῶν πετρωμάτων, ἐν οἷς ἐξαπλοῦνται καὶ καινοζῳϊκὰ καὶ ἡφαιστειογενῆ πετρώματα. Διὰ γραμμῆς φερομένης διὰ τῶν δυτικῶν συνόρων τῆς Σερβίας καὶ Μακεδονίας καὶ καθικνουμένης μέχρι τῶν Καμβουνίων Ὀρέων καὶ ἐκεῖθεν διὰ τοῦ Ὀλύμπου μέχρι τῆς θαλάσσης καὶ τῆς ὀροστοιχίας τοῦ Πηλίου ἡ Ἑλλ. χερσόνησος διαιρεῖται εἰς δύο τμήματα πετρογραφικῶς διάφορα. Τὸ ἀνατολικὸν τμῆμα συνίσταται ἐξ ἀζῳϊκῶν πετρωμάτων, τὰ ὁποῖα ἐσχηματίσθησαν κατὰ τὰ πρῶτα στάδια τοῦ πλανήτου ἡμῶν ἐντὸς θαλάσσης θερμῆς, ὅτε οὐδὲν ἐνόργανον ὃν εἶχεν ἐμφανισθῇ εἰσέτι ἐπὶ τοῦ προσώπου τῆς γῆς. Ἐξ ἀζῳϊκῶν ἐπίσης πετρωμάτων συνίστανται τὸ Α. τμῆμα τῆς Ὄθρυος, τμῆμα σμικρὸν τῆς ἐπαρχίας τοῦ Ξηροχωρίου, ἡ ΝΑ. Εὔβοια (ὄρος Ὄχη, Στύρα), μέγα μέρος τῆς Ἀττικῆς (Πεντελικόν, Ὑμηττός, Λαυρεωτική), ἅπασαι σχεδὸν αἱ νῆσοι τοῦ Αἰγαίου Πελ. καὶ τμήματά τινα τῆς ΝΑ. Πελοποννήσου (Πάρνων, Ταΰγετον) καὶ τῆς Κρήτης.
Τὰ ἀζῳϊκὰ δὲ πετρώματα τούτων εἶνε μάρμαρα (Πεντελικόν, Πάρος, Ἄθως κτλ.), μαρμαρυγιακοὶ σχιστόλιθοι (Λαυρεωτική, Πήλιον, Ἄθως, Ροδόπη), γνεύσιοι (Πάρος, Νάξος, Ἄθως, Αἷμος) καὶ γρανῖται (Νάξος, Πάρος, Λαύρειον, Αἷμος). Καὶ τὰ μὲν μάρμαρα, γνωστὰ τοῖς πᾶσι, εἶνε συσσωμάτωµα κοκκιῶδες ἢ λίαν λεπτομερὲς κρυσταλλίων ὀξυανθρακικῆς ἀσβέστου. Οἱ δὲ μαρμαρυγιακοὶ σχιστόλιθοι συσσωμάτωμα κρυσταλλίων ἢ κρυσταλλικῶν θραυσμάτων χα-
