τίσῃ καὶ αὕτη μετὰ τῆς ἄλλης Ἑλλ. χώρας ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἐν μέσῳ τῶν τριῶν τοῦ Παλαιοῦ Κόσμου ἠπείρων ἐξαπλοῦται ἡ Ἑλληνικὴ χερσόνησος ἢ τοῦ Αἵμου, ἧς τὸ σεμνὸν ὄνομα θέλουσι νὰ ἐκβαρβαρίσωσιν οἱ ἐπήλυδες αὐτῆς λαοί, καλοῦντες αὐτὴν Βαλκανικὴν. Κεῖται δὲ ὑπὸ τὸν λαμπρότατον τῆς ὑφηλίου οὐρανὸν καὶ περιβρέχεται ὑπὸ τῆς θαυμασίας τῆς Μεσογείου θαλάσσης, ἥτις ἕνεκα τοῦ μεγάλου αὐτῆς βάθους κέκτηται λαμπρὸν ἀζούρινον χρῶμα.
Ἄρχεται δὲ ἀπὸ τοῦ Ἴστρου καὶ τοῦ παραποτάµου αὐτοῦ Σαύου ὑπὸ 45° – 44° Β Π καὶ πρὸς τὰ ΝΑ διευθυνομένη καταλήγει εἰς τὸ θραῦσμα αὐτῆς τὴν ἡρωϊκὴν Κρήτην ὑπὸ 35° Β Π. Ἐγκλείεται δὲ μεταξὺ τοῦ 31ου καὶ 47ου μεσημβρινοῦ ἀπὸ τῆς νήσου Φέρρου, οἵτινες συμπεριλαμβάνουσι καὶ σημαντικὸν μέρος τῆς Ἑλληνικῆς Μικρασίας καὶ τὰ πελάγη Αἰγαῖον καὶ Ἰόνιον καὶ τὴν Προποντίδα.
Εἶνε δὲ ἡ Ἑλλ. χερσόνησος ἡ μᾶλλον ἐκ τῶν ἄλλων τῆς νοτίας Εὐρώπης ὑπὸ τῆς Μεσογείου θαλάσσης διαµεμελισμένη χώρα, διότι κόλποι βαθύτατα διασχίζουσιν αὐτὴν καὶ σχηματίζουσι ἐπὶ τῶν παραλίων της λιμένας εὐρυτάτους καὶ ἀσφαλεστάτους. Ὡς ἐκ τοῦ τοιούτου δὲ διαμελισμοῦ τὸ μὲν Ἑλλ. κράτος μετὰ τῆς Ἠπείρου ἀπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Θυάμιδος ἄχρι τῶν Α. προπόδων τοῦ Ὀλύμπου ἔχει μῆκος παραλίων 3,100 χιλµ. καὶ ἐμβαδὸν 71,826 □ χιλµ. ὥστε εἰς ἕν χιλµ. παραλίας ἀναλογοῦσι 23 □ χιλμ. στερεᾶς. Τὸ δὲ
