Τούλα ἐπὶ τοῦ Αἵμου εἰς ὕψος 1400 μέτρων (ὅσον περίπου ἡ Πάρνης) τῇ 16 Σεπτ. 1875 εἶδε πίπτουσαν χιόνα καὶ ἐπὶ ἡμέρας ἄτηκτον διαμείνασαν. Ἐπίσης καὶ εἰς τὸ Σαμάκοβον ὁ Ροκστρὼ κατ’ αὐτὸν τὸν Ἰούνιον παρετήρησε χιόνα. Τὸ Ρίλον δὲ μόνον ἐπὶ ἕνα μῆνα κατ’ ἔτος μένει ἄνευ χιόνων, αἱ δὲ τοῦ Αἵμου ὑψηλαὶ κορυφαὶ φέρουσι χιόνας μέχρι τέλους Ἱουλίου. Ὡς ἐκ τούτου, ἐπειδὴ πολλαὶ χιόνες πίπτουσιν ἐπὶ μεγάλου μέρους τοῦ τμήματος τούτου τῆς Ἑλλ. χερσονήσου, αἵτινες διαμένουσι, πρέπει νὰ θεωρήσωμεν τὸ κλῖμα τούτου ὡς ἐντελῶς ὅμοιον πρὸς τὸ τῆς Α. Γερμανίας, καίτοι ὑπάρχει διαφορὰ 10 μοιρῶν Β. πλάτους.
Μόνον αἱ λοφώδεις χῶραι καὶ τὰ παράλια πεδία τῆς Ἀλβανίας, Μακεδονίας καὶ Θρᾴκης ἔχουσι τοὺς χειμῶνας ἠπιωτέρους. Οὕτω τὸ Δυρράχιον κατὰ τὸν Ἰανουάριον ἔχει μέσην θερμοκρασίαν 7°,8 Κελσίου ὑπὲρ τὸ μηδέν, ἡ Θεσσαλονίκη 4°, καὶ ἡ Κωνσταντινούπολις, ἥτις κεῖται μεταξὺ δύο θαλασσῶν, 5°,8 Κ. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ πόλις αὕτη διατελεῖ ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν ψυχροτάτων Σκυθικῶν ἀνέμων, οἵτινες ὀλίγιστον θερμαίνονται διερχόμενοι τὸν Πόντον, διὰ τοῦτο παρατηροῦνται ἐν αὐτῇ κατὰ περιόδους καὶ μεγάλα ψύχη, 8°,2 καὶ πλέον ὑπὸ τὸ μηδέν. Ἂν δὲ καὶ κεῖται ὑπὸ τὸ αὐτὸ τῆς Νεαπόλεως γεωγραφικὸν πλάτος, ἐπὶ ἑβδομάδας ἡ Κωνσταντινούπολις διαμένει ὑπὸ τὴν χιόνα τεθαμμένη, ἐνίοτε δὲ μάλιστα καὶ αὐτὸς ὁ Βόσπορος ὑπὸ στρώματος πάγου καλύπτεται, ἐφ’ οὗ δύνανται ἐπ’ αὐτοῦ νὰ βαδίζωσιν οἱ ἄνθρωποι. Ὑπολογίζουσι δὲ διὰ τὴν Κωνσταντινούπολιν κατὰ μέσον ὅρον 13,7 κρυμώδεις (παγετώδεις) μέρας ἀπὸ Νοεμβρίου ἄχρι Μαρτίου, αἵτινες ὅμως ἔφθασαν ἐνίοτε καὶ μέχρι 33.
Ἐνῷ δὲ οἱ χειμῶνες εἶνε τοσοῦτο ψυχροί, τὰ θέρη εἶνε
