καυστικώτατα σχετικῶς. Οὕτω ἡ μέση θερμοκρασία τῆς Σόφιας εἶνε 20°,2 Κ. ἡ δὲ Μακεδονία καὶ Θρᾴκη εἶνε θερμότεραι. Ἡ Κωνσταντινούπολις π.χ. εἰς τὴν ὁποίαν κατὰ τὸ θέρος πνέουσιν ἄνεμοι ἰσχυροὶ καὶ ψυχροὶ ἀπὸ τὸν Πόντον, ὁ Αὔγουστος ἔχει θερμοκρασίαν 23°,5 Κ. Ἐν Ἀλβανίᾳ ἡ μέση τοῦ Ἰουλίου θερμοκρασία ἐπὶ λοφωδῶν αὐτῆς ἐκτάσεων ἀνέρχεται μέχρις 25° Κ. (Δυρράχιον 24°,7 Κ. Αὐλὼν 25°,3). Πρὸς τὸν ἠπειρωτικὸν δὲ τοῦ κλίματος χαρακτῆρα ἀντιστοιχεῖ καὶ ἡ αἰφνιδία κατὰ τὸ θέρος ἀνύψωσις τῆς θερμοκρασίας. Οὕτω π.χ. ἐν Βουκουρεστίῳ παρετηρήθη θερμοκρασία 38°,7 Κ. ἐν Κωνσταντινουπόλει δὲ 32°,8 Κ.
Ὅπως δὲ ἡ διανομὴ τῆς θερμοκρασίας ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς διαμορφώσεως τοῦ ἐδάφους καὶ ἐκ διαφόρων ἄλλων αἰτιῶν, οὕτω καὶ ἡ ἀτμοσφαιρικὴ θλῖψις. Κατὰ τὰς ἐρεύνας τοῦ Χαννς τὸ βόρειον τραπέζιον τῆς Ἑλλ. χερσονήσου κατ τὸν χειμῶνα ἀνήκει εἰς περιοχὴν, ἐν ᾗ ἡ Οὑγγαρία, ἡ Τραανσυλβανία καὶ ἡ Ρουμανία, ὑψηλῆς ἀτμοσφαιρικῆς θλίψεως, ἐν ᾗ ἡ θλῖψις διαρκῶς μέχρι τοῦ Ἰανουαρίου αὐξάνει καὶ φθάνει μέχρι 766 χιλιομέτρων τοῦ βαρομέτρου, ἐνῶ συγχρόνως ὑπὲρ τὴν θερμὴν Μεσόγειον θάλ. ἐπικρατεῖ ἐν γένει µικροτέρα θλῖψις καὶ περιοδικῶς ὑπὲρ τὸν κεντρικὴν τῆς Μεσογείου λεκάνη μέχρι τοῦ Ἀδρία ἀναπτύσσονται ποσὰ ἔτι μικροτέρας θλίψεως (κατὰ τὸν Ἰανουάριον κάτωθεν τῶν 762 χιλιοστήμ.). Κατὰ τὸ θέρος ὅμως ἡ θλῖψις κατέρχεται σημαντικῶς (μέχρι 760 χιλιοστόμ. κατὰ μέσον ὅρον), ἰδίως κατὰ τὸν Μάϊον ἐν Βουλγαρίᾳ παρατηρεῖται ἡ ἐλαχίστη θλῖψις, ἐνῷ ὑπὲρ τὴν ΝΑ Μεσόγειον θάλ. (757 χιλιοστόμ.) καὶ ἐπὶ πλέον ὑπὲρ τὰς συνορευούσας πρὸς ταύτην χώρας τῆς Ἀσίας καὶ Ἀφρικῆς ἀναπτύσσεται περιοχὴ λίαν μικρᾶς ἁτμοσφ. θλίψεως. Ὅθεν ἐπικρατοῦσιν ἐνταῦθα κατὰ μὲν τὴν θερμοτέραν τοῦ ἔτους ἐποχὴν ἄνεμοι,
