δρων, ροδώνων καὶ ἀμπελώνων. Θέαμα µαγευτικόν, καταδεικνύον ἀμέσως τὴν διαφορὰν μεταξὺ Βουλγαρίας καὶ τοῦ Β. τμήματος τῆς Θρᾴκης, ὅπερ δυστυχῶς ἀπὸ τοῦ Ἑλληνισμοῦ διήρπασαν λαοὶ ξένοι καὶ βάρβαροι.
Διαιρεῖται δὲ τοπογραφικῶς ὁ Αἷμος εἰς τρία τμήματα, 1) εἰς Δυτικὸν Αἷμον, ἀπὸ τοῦ Τιμὸκ μέχρι τῆς κοιλάδος τοῦ Ἴσκερ, 2) εἰς Ὑψηλὸν ἢ Κεντρικὸν Αἷμον μέχρι τοῦ στενοῦ Σιδηρᾶς Πύλης, καὶ 3) εἰς Μικρὸν Αἷμον. Ἐκ τούτων θὰ εἴπωμεν ὀλίγα περὶ τοῦ Ὑψηλοῦ καὶ Μικροῦ Αἵμου ὡς συνορευόντων μετὰ τῆς Θρᾴκης.
Ἡ διαβρωσιγενὴς καὶ τὸν Αἷμον διασχίζουσα κοιλὰς τοῦ Ἴσκερ, χυνομένου εἰς τὸν Δανούνιου, συμπίπτει ἀκριβῶς μετὰ τῆς μεταβολῆς τῆς διευθύνσεως τοῦ Αἵμου ἐκ τῶν ΝΑ. πρὸς τὰ ΑΔ. Ἡ ἐπιφάνεια τοῦ ὕδατος τοῦ ποταμοῦ τούτου κεῖται 1000 μετ. βαθύτερον τῶν πέριξ ὀρέων, ἡ δὲ κλίσις αὐτοῦ ἐν τῇ 70 χιλμ. μῆκος ἐχούσῃ φάραγγι τῇ κειμένῃ μεταξὺ Κορίλας καὶ Λιουτιβρόδης φθάνει μέχρι 2,9 μ. ἀνὰ χιλιόμετρον, ἐν τῷ στενοτέρῳ δὲ μέρει αὐξάνει καὶ μέχρι 4,1 μέτρων. Κατὰ τοὺς καθ’ ἡμᾶς χρόνους ἡ διαβρωσιγενὴς αὕτη τοῦ Ἴσκερ κοιλάς, ἥτις παρουσιάζει μεγαλοπρεπὲς εἰς τὸν ὁδοιπόρον θέαμα, εἶνε ἀδιάβατος καὶ ἐπὶ μεγάλων ἐκτάσεων ἀκατοίκητος καὶ διὰ την συγκοινωνίαν, εἰς τὴν ὁποίαν μεγάλως ἤθελε συντελέσει, ὅλως ἄχρηστος κατὰ τὸ παρόν. Οἱ Ρωμαῖοι ὅμως εἶχον καταστήσει τὴν κοιλάδα ταύτην χρησιμωτάτην διὰ τὴν συγκοινωνίαν, κατασκευάσαντες ὁδόν, ἧς λείψανα, ὡς καὶ τῶν πρὸς φυλακὴν τῆς ὁδοῦ χρησιμευσάντων πύργων, ἐνιαχοῦ σώζονται. Κατασκευὴ ὁδοῦ διερχομένης διὰ τῆς κοιλάδος ταύτης ἐλαχίστας ἤθελεν ἀπαντήσει δυσχερείας.
Ὁ Ὑψηλὸς Αἷμος ἔχει μῆκος 260 χιλμ. καὶ μέσον ὕψος
