1485 μέτρων, ὅπερ μεταξύ Σλατίτσας καὶ Σίπκας φθάνει καὶ μέχρι 2000 μέτρων. Ὡς ἐκ τούτου τὰ στενὰ ἢ αἱ πύλαι αὐτοῦ κεῖνται λίαν ὑψηλὰ ὑπὲρ τὴν θάλασσαν (1300 μέχρι 1900 µ. μέσον ὕψος)· οὕτω π.χ. τὸ μὲν στενὸν τῆς Ραβανίτσας φθάνει εἰς ὕψος 1916 μ. ὑπὲρ τὴν θάλασσαν, τὸ δὲ τῆς Ροσαλίτας, εἰς 1900 μ, ἐνῷ αἱ ὑψηλαὶ κορυφαὶ μόλις κατὰ 200 ἕως 300 µέτ. ὑπὲρ τὴν ράχιν τῆς ὀροστοιχίας ἀνυψοῦνται. Πρὸς Α δὲ καὶ Δ τοῦ μέρους τούτου ὑπάρχουσι πύλαι ἐπὶ τῶν ὀρέων, ἔχουσαι ὕψος μικρότερον τῶν 1000 μέτρων (Μπαμπᾶ — Κονὰκ 988 μ.)· τὸ σπουδαιότερον ὅμως στενὸν εἶνε τὸ κατὰ τὸν Ρωσοτουρκικὸν πόλεμον διάσημον γενόμενον τῆς Σίπκας, ὅπερ, καίτοι ὑψηλὸν (1333 μ.), παρέχει τὴν συντομοτέραν ὁδὸν μεταξὺ τῆς κοιλάδος τοῦ Ἀρίσβου καὶ τῶν παραδουναβίων πόλεων.
Ὁ Μικρὸς ἢ Ανατολικὸς Αἷμος χαρακτηρίζεται διὰ τοῦ μικροτέρου αὐτοῦ ὕψους καὶ τοῦ μεγαλυτέρου πλάτους καὶ διὰ τῆς κατασκευῆς αὐτοῦ ἐκ πέντε παραλλήλων ράχεων ἐκ κρητιδικοῦ ἀσβεστολίθου. Ὁλόκληρον τὸ μῆκος τῆς κυρίας τούτου ράχεως ἀπὸ τῆς Σιδηρᾶς Πύλης ἄχρι τοῦ πλήρους Ἑλληνικῶν μονῶν (ἃς βεβαίως νῦν θὰ ἤρπασαν οἱ Βούλγαροι) Αἱμονίου ἀκρωτηρίου εἶνε 155 χιλμ. τὸ δὲ πλάτος αὐτοῦ 60 χιλµ. Τὸ τμῆμα δὲ τοῦτο τοῦ Αἵμου δὲν εἶνε ρηξιγενὲς ἀλλὰ πτυχῶδες, ἕνεκα πλευρικῆς θλίψεως, συμπτυξάσης εἰς πέντε ράχεις τὸ ἐνταῦθα τμῆμα τῆς τεμαχιστῆς χώρας. Εἶνε δὲ λίαν βατὸς ὁ Μικρὸς Αἷμος, διότι τὰ στενὰ αὐτοῦ φθάνουσιν εἰς ὕψος 448 µ. (Δοβρὰλ στενόν).
2) Ἡ μεταξὺ Αἵμου καὶ Ἀνθαίμου ἐπιμήκης κοιλάς. Ὡς ἐν τοῖς ἄνω ἐμνήσθημεν, παραλλήλως πρὸς τὸν Αἷμον ἀπὸ τοῦ Τιμὸκ ἄχρι τοῦ κόλπου τοῦ Πύργου διήκει μακρὰ καὶ στενὴ κοιλάς, ἔχουσα μῆκος μὲν 600
