πολλῶν θερμῶν πηγῶν. Ὑδρογραφικῶς δὲ ἡ κοιλὰς διαμελίζεται εἰς διάφορα τμήματα, ὧν τὰ ὕδατα, διασχίζοντα κυρίως τὸν χθαμαλώτερον Ἄνθαιμον, ρέουσι πρὸς τὸν Ἕβρον, καὶ μόνον δύο, ὁ Τιμόκ καὶ ὁ Ἴσκερ, διαρρηγνύουσι τὸν Αἷμον καὶ χύνονται εἰς τὸν Δανούβιον.
Ὥστε καὶ ὁ Αἷμος εἶνε ὀροστοιχία ρηξιγενὴς ὁμοία πρὸς τὰ ἐν Σαξονίᾳ Μεταλλευτικὰ ὄρη (Ἐρεζγεμπίργε) Ἐπειδὴ δὲ ἴσως δυσχερὴς τοῖς πολλοῖς ἡ ἐξήγησις τῆς γενέσεως τῶν ὀροστοιχιῶν Αἵμου, Ἀνθαίμου καὶ Ροδόπης, ἀνάγκη ν’ ἀναπτύξωμεν τὸ θέμα ὅσον τὸ δυνατὸν ἁπλούστερον. Ἂς θέσωμεν ἐπὶ τραπέζης πλησίον ἀλλήλων καὶ παραλλήλως τρία ὀγκώδη συγγράμματα, π.χ. τρία λεξικά, 1, 2 καὶ 3. Ὁ ἀριθμὸς 1 παριστᾶ τὴν Βουλγαρίαν, ὁ δὲ 2 καὶ 3 τὴν Θρᾴκην ὁλόκληρον μέχρι τοῦ Αἰγαίου καὶ τοῦ Πόντου. Ἐν τούτων ἂς φαντασθῶμεν, ὅτι ὁ ἀριθμὸς 1 ἔπαθεν λοξὴν πρὸς Β συνίζησιν, καὶ τοιαύτην ὥστε τὰ μὲν πρὸς τὸν ἀριθμὸν 2 συνορεύοντα χείλη τοῦ βιβλίου ἀπετέλεσαν κρημνώδη ὀροστοιχίαν ἐκ γνευσίου καὶ γρανίτου συνισταμένην καὶ πρὸς τὸν Εὔξεινον Πόντον (ἐκ Δ-Α) διευθυνομένην. Ἡ δὲ πλευρὰ τοῦ βιβλίου ἡρέμα ἀπέκλινε πρὸς τὰς ροὰς τοῦ Δανουβίου, καλυφθεῖσα ἀκολούθως ὑπὸ νεωτέρων γεωλογικῶν στρωμάτων (τῆς κρητιδικῆς περιόδου). Συγχρόνως ἃς φαντασθῶμεν, ὅτι ὁ μεσεύων ἀριθμὸς 2 ἔπαθεν ἐπίσης λοξὴν συνίζησιν, ἀλλὰ πρὸς Ν, οὕτως ὥστε τὰ Β. χείλη τοῦ βιβλίου ἔμειναν ἐξέχοντα καὶ ἐσχημάτισαν τὸν Ἄνθαιμον, ἐνῷ ἡ πλευρὰ τοῦ βιβλίου ἄχρι τῶν Β. προπόδων τῆς Ροδόπης ἐκαλύφθη ὑπὸ νεωτέρων προσχώσεων καὶ διεμορφώθη εἰς τὴν ἄνω κοιλάδα τοῦ Ἕβρου ποταμοῦ.
Ὁ Ἄνθαιμος, ὅστις, ὡς ἐμνήσθημεν, ἀποτελεῖται ἀπὸ τὰ Β. ἐξέχοντα χείλη τοῦ λοξῶς συνιζήσαντος μεσεύοντος
