Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σελίδα:Συριανά Αφηγήματα, Εμμανουήλ Ροΐδου.djvu/95

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ91

Ὕψιστος ηὐδόκησε τὸ τοποθετήσῃ ἡμᾶς. Εἰς πάντα ταῦτα οὐδὲ γρὺ ἔχω ν’ ἀντείπω, ἕτοιμος ὤν μάλιστα να δεχθῷ ὡς ἀναγκαῖα συστατικὰ τερπνῆς σκηνογραφίας καὶ ποταμοὺς κυλίοντας ἀντὶ ὕδατος κονιορτόν. Τοῦτο δὲ μόνον θέλω παρατηρήσει, ὅτι οἱ τὴν εὐλογημένην ταύτην χώραν οἰκοῦντες κατέχονται, εἴπερ πᾶν ἄλλο ἔθνος, ὡς πρὸς ἐμοῦ παρετήρησε καὶ ὁ Θουκυδίδης, ὑπὸ μανίας τῆς μετακινήσεως.

Ἡ ἔκφρασις αὕτη θέλει φανῇ ἴσως ριψοκίνδυνος. Ἀλλ’ ἂν ἔλεγεν ἁπλῶς ὅτι ὁ Ἕλλην ἀγαπᾷ τὰς περιηγήσεις, δὲν ἤθελον ἐκφράσει ἀκριβῶς τὴν ἰδέαν μου. Καὶ τῷ ὄντι, παρὰ τοῖς ἄλλοις λαοῖς αἱ ἀποδημίαι συνδέονται ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μετὰ πόθου τινὸς ὠφελείας ἢ τοὐλάχιστον ἡδονῆς. Οὕτω, ὁ Ἄγγλος, πάσχων ἐκ πληθώρας χρημάτων καὶ ἐλλείψεως ἡλίου φεύγει τὴν πατρώαν ὁμίχλην, τρέχων εἰς ἀναζήτησιν θερμοτέρων ἀκτίνων. Οἱ Γερμανοὶ καὶ Γαλάται, ἐνδημότατοι ὄντες, περιορίζουσι τὰς συνήθεις αὐτῶν ἐκδρομὰς μέχρις Ἅβρης ἢ Ἀμβούργου, ἵνα θαυμάσωσι τὸν ὠκεανὸν καὶ γευθῶσι ζώντων ἐστρειδίων. Ἱσπανὸν οὐδαμοῦ δύναταί τις ν’ ἀπαντήσῃ ἐπὶ τῶν λεωφόρων, οἱ δὲ Ρώσσοι καὶ Βλάχοι τρέχουσιν εἰς Παρισίους μόνον ὁσάκις πρόκειται να φάγωσι τὰς γαίας των. Ἀλλ’ ἐν Ἑλλάδι, ἢ μᾶλλον ἐν Ἀθήναις, ὑπάρχει ἰδιαιτέρα τις τάξις ἀποδημητῶν, εἰς οὐδεμίαν ὑπαγομένη τῶν ἀνωτέρω κατηγοριών. Ἀπόγονοι τοῦ Σόλωνος, κατὰ πάντα μὲν τὰ λοιπὰ ἀξιόλογοι καὶ ἀξιοσύστατοι, ἀλλ’ οὔτε πνευματικὰ κεφάλαια διαθέτοντες ἱκανὰ πρὸς ἐκτίμησιν τῶν κειμηλίων του Λούβρου καὶ τοῦ Κλουνύ, οὔτε χρηματικὰ ἀρκοῦντα ὅπως ἐμβάψωσι τὸν ἐπιούσιον ἄρτον εἰς τὰ ἀρτύματα τοῦ Χρυσοῦ Οίκου, καταλαμβάνονται ἀνὰ πᾶν ἔαρ ὑπὸ παραδόξου τινὸς πάθους, σφενδονίζοντας αὐτοὺς πρὸς Δυσμάς, ἐπὶ τῷ μόνῳ σκοπῷ νὰ ἐμέσωσιν ἐν τῇ Μεσογείῳ καὶ νὰ γευθῶσι τὸν ζωμὸν τοῦ Δυβάλ. Τὸ τοιοῦτον φυσιολογικὸν φαινόμενον, ἐλλείψει καταλληλοτέρου ονόματος, ἐκάλεσα μανίαν μετακινήσεως. Κατὰ δὲ τὸ παρελθὸν ἔτος τοιαύτην ἐπίτασιν εἴχε λάβει τὸ κακὸν ὥστε, συμπεριπατῶν μετὰ φίλου μου, ἐπρότεινα αὐτῷ στοίχημα ὅτι ἠδυνάμην νὰ ἀναγγείλω ἐκ τῶν προτέρων ποίαν φράσιν ἤθελον ἀποτείνει ἡμῖν πάντες οἱ ἐντυχάνοντες καθ’ ὁδόν. Περιττὸν νὰ προσθέσω ὅτι ὑπῆρξε ἀψευδὴς μάντις, ἑκάστου τῶν δεκαεπτὰ Ἀθηναίων, οὓς ἀπηντήσαμεν ἀπὸ τοῦ Συντάγματος μέχρι τῆς Ὁμο-