ἐξέχων σύμβολον αἰωνίου ὕπνου. Καὶ αὐτὴ ἡ βλάστησις οὐδὲν ἔχει τὸ ἀποκλειστικῶς νεκρικόν. Πολὺ περισσότερα. πεῦκαι καὶ ἀκακία. παρὰ κυπάριστοι καὶ ἱτέαι καὶ κατηγῆς χαμόμηλα, αγκάθια καὶ ἀνεμῶναι. Ἡ ἐντύπωσις ἀγροῦ εἶναι τοιαύτη, ὥστε εἰς γωνίαν τινά, ὅπου εἶχαν γίνει ανασκαφαί, ἐξέλαβα μακρόθεν ὡς πεπόνια δύο ἢ τρία λευκάζονται μεταξὺ τοῦ χόρτου κρανία. Οὐδὲ πιέζουσι βαρεῖαι πλάκες τὰ στήθη τῶν νεκρῶν. Οἱ πλεῖστοι τῶν τάφων εἶνε ἁπλᾶ κηπάρια, φυτευμένα μὲ κόκκινα γεράνια, κόκκινες περιπλοκάδες καὶ κόκκινες δενδρομολόγες.
Τὸ δὲ ὄνομα καὶ αἱ ἀρεταὶ τοῦ ὑπ’ αὐτὰς ἀναπαυσμένου ἀναγράφονται ἐπὶ τοῦ ὑπερκειμένου σταυροῦ ἤ, ἂν τύχῃ ἡ ἀνύμνησις αὐτῶν πολλὰ μακρά, ἐπὶ φύλλου χάρτου τοποθετημένου ἐντὸς ξυλίνης θήκης, ὀπισθεν ὑαλίου ἢ σιδηροῦ πλέγματος, ὡς δηλοποίησις πλειστηριασμοῦ. Πλὴν τοῦ ἐντύπου ἢ χειρογράφου ἐπιταφίου περιέχονται εἰς τὰς θήκας ταύτας τεχνητὰ ἄνθη, κορδέλλαι, φακιόλια, πλεξίδες καὶ πολλάκις ἡ φωτογραφία τοῦ μακαρίτου ἢ τῆς μακαρίτριας, ζωντανῆς ἢ ἀποθαμμένης. Τὰ ἐνθυμήματα ταῦτα καθιστᾶ ἔτι συγκινητικότερα ἢ νεαρὰ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἡλικία τῆς καταλιπούσης αὐτά. Εἰς οὐδεμίαν τῷ ὄντι ἄλλην ἡλικίαν φαίνεται ἀναπτυσσόμενος τόσον πρωίμως ὁ πόθος τῆς αἰωνίου ἀναπαύσεως. Τοῦτο δὲν ἠδυνάμεθα νὰ τὸ ἐννοήσωμεν πῶς συμβαίνει, μέχρις οὖ εὐηρεστήθη νὰ μᾶς τὸ ἐξηγήσῃ ὁ κύριος Χατζημιχάλης, τὸν ὁποῖον ηὐτυχήσαμεν ἡμέραν τινὰ νὰ συναντήσωμεν ἐκεῖ πλησίον, ἐπισκεπτόμενον τοὺς ἀσθενεῖς τους. Τὸ πλῆθος τῶν προώρων θανάτων πρέπει ν’ ἀποδοθῇ εἰς τὸ ὅτι ἔκτακτος καὶ δι’ αὐτὰς τὰς Ἀθήνας εἶνε τῆς συνοικίας ἐκείνης ἡ ῤυπαρότης καὶ πνιγηρότεραι αἱ ἀναθυμιάσεις. Διὰ νὰ πεισθῇ τις περὶ τούτου, ἀρκεῖ νὰ περιέλθῃ ἐπὶ τέταρτον τῆς ὥρας τὰς ὁδοὺς αὐτῆς ὑπερπηδῶν βούρκους καὶ κοπρῶνας, καὶ εἰσερχόμενος ἔπειτα εἰς τὸ νεκροταφεῖον ν’ ἀναγνώσῃ ἐπὶ μακρᾶς σειρᾶς σταυρῶν: Μαρία Μάρκου, ἐτῶν δεκατοκτὼ — Χαρίκλεια Μάρκου, ἐτῶν δεκαὲξ — Ἀναστασία Πόγγα, ἐτῶν δεκαὲξ — Μαριγὼ Φλάμπουρα, ἐτῶν δεκαεννέα — Εὐτυχία Λύκου, ἐτῶν δεκαπέντε καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς. Ἐξαιρετικῶς ἀνθηρὸν εἶνε τοῦ Χάρωνος τῆς Βάθειας τὸ χαρέμι! Εἰς τοῦτο πρέπει πιθανῶς ν’ ἀποδοθῇ τὸ ὀξύτερον ἄλγος τῶν πενθούντων καὶ ὁ ἐλεγειακὸς οἶστρος τῶν ἐπιγραφῶν. Αἱ πλεῖσται τούτων εἶνε ἔμμετροι καὶ τόσον
