συντελεῖ εἰς τὴν ὑγείαν καὶ κάμνει τὸν ἄνθρωπον νὰ ᾖναι εὔθυμος τὸ ἐπίλοιπον τῆς ἡμέρας. Δὲν θὰ ἦτο ἐντροπὴ διὰ σὲ νὰ φαίνεσαι ὀκνηροτέρα ἀπὸ μίαν περιστεράν;
Ἡ Ἑλένη ὠφελήθη ἀπὸ τὴν συμβουλὴν αὐτὴν, καὶ ἔκτοτε μόλις ἐχάραζεν ἡ φωνὴ αὐτῆς ἀντήχει πρώτη ἐντὸς τοῦ πύργου.
Μίαν ἄλλην ἡμέραν ἐκάθητο πλησίον εἰς ἀνοικτὸν παράθυρον καὶ ἡ περιστερὰ ἐτσιμποῦσεν εἰς τοὺς πόδας της ψύχας τινας ψωμιοῦ· αἴφνης ἐπέταξε καὶ ἀνέβη εἰς τὴν στέγην τῆς πλησιεστέρας οἰκίας.
Ἡ Ἑλένη ἐτρόμαξε καὶ ἤρχισε νὰ φωνάζῃ. Τὴν φωνὴν τῆς Ἑλένης ἀκούσασα ἡ μήτηρ της ἔτρεξεν πρὸς αὐτὴν καὶ ἠρώτησε τὶ συνέβη.
— Ἆ! ἡ περιστερά μου! ἀπεκρίθη ἡ κόρη κλαίουσα καὶ δεικνύουσα τὴν στέγην ἐπὶ τῆς ὁποίας ἐπεριπάτει τὸ πτηνόν.
— Φώναξέ την! εἶπε τότε ἡ μήτηρ.
Ἡ Ἑλένη τὴν ἐφώναξε καὶ ἡ περιστε-
