Ἀριοβίστου τὴν σκληρότητα, ὡς εἰ αὐτὸς ἦτο παρὼν, φρίττουσι, διότι εἰς τοὺς λοιποὺς τοὐλάχιστον παρέχεται ἐξουσία τῆς φυγῆς, οἱ Σηκουανοὶ ὅμως, οἵτινες εἶχον δεχθῇ τὸν Ἀριόβιστον ἐντὸς τῆς χώρας των, ὧν πᾶσαι αἱ πόλεις εἶναι ἐν τῇ ἐξουσίᾳ αὐτοῦ, πρέπει νὰ ὑποφέρωσι πάσας τὰς βασάνους.
33. Ταῦτα μαθὼν ὁ Καῖσαρ ἐνεθάῤῥυνε τοὺς Γαλάτας διὰ λόγων καὶ ὑπεσχέθη ὅτι θὰ φροντίσῃ περὶ τούτου: ἔχει μεγάλην ἐλπίδα, ὅτι ὁ Ἀριόβιστος καὶ ὑπὸ τῆς εὐεργεσίας καὶ τοῦ ἀξιώματος καταπεισθεὶς θέλει παύσῃ τὰς ἀδικίας. Τοῦτον τὸν λόγον εἰπὼν διέλυσε τὴν συνέλευσιν. Καὶ πρὸς τούτοις δὲ πολλὰ παρεκίνουν αὐτὸν, δι’ ἃ ἐνόμιζεν ὅτι ἔπρεπε νὰ σκεφθῇ καὶ νὰ ἀναλάβῃ τοῦτο, ἐν πρώτοις ὅτι ἔβλεπε τοὺς Αἰδούους, τοὺς ἐπικληθέντας πολλάκις ἀδελφοὺς καὶ ὁμαίμους ὑπὸ τῆς γερουσίας, κατεχομένους ὑπὸ τὴν δουλείαν καὶ τὴν δικαιοδοσίαν τῶν Γερμανῶν, καὶ ἐμάνθανεν ὅτι ὅμηροι αὐτῶν ὑπῆρχον παρὰ τῷ Ἀριοβίστῳ καὶ τοῖς Σηκουανοῖς, ὅπερ ἐν τῇ τηλικαύτῃ ἀρχῇ τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων ἐνόμιζεν αἴσχιστον ἑαυτῷ καὶ τῇ πολιτείᾳ. Προσέτι δὲ ἔβλεπεν ἐπικίνδυνον τῷ δήμῳ τῶν Ῥωμαίων, νὰ συνειθίζωσι κατὰ μικρὸν οἱ Γερμανοὶ νὰ διαβαίνωσι τὸν Ῥῆνον καὶ μέγα πλῆθος αὐτῶν νὰ ἔρχηται εἰς τὴν Γαλατίαν ἐνόμιζε δὲ ὅτι οὗτοι οἱ ἄγριοι καὶ βάρβαροι ἄνδρες, καταλαβόντες ἅπαξ πᾶσαν τὴν Γαλατίαν, ὅπως πρότερον εἶχον κάμῃ οἱ Κίμβροι καὶ Τεύτονες, δὲν ἤθελον ἀποστῇ, τοῦ νὰ ἐξέλθωσιν εἰς τὴν ἐπαρχίαν καὶ ἐντεῦθεν νὰ κατευθυνθῶσιν εἰς τὴν Ἰταλίαν, καὶ μάλιστα ἀφ’ οὗ μόνον ὁ Ῥοδανὸς διεχώριζε τοὺς Σηκουανοὺς ἀπὸ τῆς ἡμετέρας ἐπαρχίας. Περὶ τούτων λοιπὸν ὠς τάχιστα ἐνόμιζεν ὅτι ἔπρεπε νὰ φροντίσῃ. Αὐτὸς δὲ ὁ Ἀριόβιστος τηλικαύτην ἔπαρσιν καὶ ἀλαζονείαν εἶχε προσλάβῃ, ὥστε δὲν ἐφαίνετο ἀνεκτός.
34. Ὅθεν ἀπεφάσισε νὰ πέμψῃ πρέσβεις πρὸς τὸν Ἀριόβιστον, ἵνα ζητήσωσι παρ’ αὐτοῦ, νὰ ἐκλέξῃ τόπον τινὰ ἐν τῷ μέσῳ ἑκατέρων πρὸς συνέντευξιν: θέλει νὰ ὁμιλήσῃ μετ’ αὐτοῦ περὶ πολιτικῶν καὶ σπουδαιοτάτων ἑ-
