κατέροις πραγμάτων. Πρὸς τὴν πρεσβείαν ταύτην ἀπεκρίνατο ὁ Ἀριόβιστος: Ἐὰν αὐτὸς εἶχε χρείαν τινὰ τοῦ Καίσαρος, ἤθελεν ἔλθῃ πρὸς αὐτόν· ἐὰν δέ τι ἐκεῖνος θέλῃ, ἐκεῖνος πρέπει νὰ ἔλθῃ πρὸς αὐτὸν. Πλὴν δὲ τούτων δὲν τολμᾷ ἄνευ στρατοῦ νὰ ἔλθῃ πρὸς ταῦτα τὰ μέρη τῆς Γαλατίας, τὰ ὁποῖα κατέχει ὁ Καῖσαρ, μήτε νὰ συναγάγῃ εἰς ἕνα τόπον στρατὸν ἄνευ πολλῶν ἐφοδίων καὶ παρασκευῆς. Τῷ φαίνεται δὲ θαυμαστὸν, τί ἔργον ἔχει ὁ Καῖσαρ ἢ ὁ δῆμος τῶν Ῥωμαίων ἐν τῇ ἑαυτοῦ Γαλατία, ἣν διὰ πολέμου εἶχεν ὑποτάξῃ.
35. Ταύτην τὴν ἀπόκρισιν λαβὼν ὁ Καῖσαρ πάλιν ἔπεμψε πρέσβεις πρὸς αὐτὸν μετὰ τῶν ἀκολούθων παραγγελιῶν. Ἐπειδὴ τοσαῦτα εὐεργετηθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ καὶ τοῦ δήμου των Ῥωμαίων, ἀφ’ οὗ ἐπὶ τῆς ὑπατείας αὐτοῦ ἐπεκλήθη ὑπὸ τῆς γερουσίας βασιλεὺς καὶ φίλος, ταύτην τὴν χάριν ἀποδίδει εἰς αὐτὸν καὶ τὸν δῆμον τῶν Ῥωμαίων, προσκαλούμενος νὰ ἔλθῃ εἰς συνέντευξιν νὰ βαρύνηται καὶ νὰ νομίζῃ ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὁμιλήσῃ καὶ νὰ πληροφορηθῇ περὶ κοινῆς ὑποθέσεως, ταῦτα εἶναι, τὰ ὁποῖα ἀπαιτεῖ παρ’ αὐτοῦ· πρῶτον μὲν μηδεμίαν πλέον πληθὺν Γερμανῶν νὰ διαβιβάσῃ διὰ τοῦ Ῥήνου εἰς τὴν Γαλατίαν, ἔπειτα δὲ νὰ ἀποδώσῃ τοὺς ὁμήρους, οὓς ἔχει παρὰ τῶν Αἰδούων, καὶ νὰ ἐπιτρέψῃ εἰς τοὺς Σηκουανοὺς νὰ ἀποδώσωσι τῇ θελήσει αὐτοῦ εἰς ἐκείνους τοὺς ὁμήρους, οὓς ἔχουσι· νὰ μὴ ἐνοχλῇ τοὺς Αἰδούους δι’ ἀδικιῶν, μηδὲ νὰ ἐπιφέρῃ πόλεμον κατὰ τούτων καὶ τῶν συμμάχων αὐτῶν. Ἐὰν δὲ οὕτως πράξῃ, αὐτὸς καὶ ὁ δῆμος τῶν Ῥωμαίων θέλει ἔχῃ διηνεκῆ χάριν καὶ φιλίαν πρὸς αὐτόν· ἐὰν δὲ ὁ Καῖσαρ δὲν ἐπιτύχῃ τούτου, ἐπειδὴ ἐπὶ τῆς ὑπατείας τοῦ Μάρκου Μεσσάλα καὶ Μάρκου Πείσωνος ἡ γερουσία ἀπεφάσισεν, ὅστις δήποτε ἢθελε κατέχῃ τὴν ἐπαρχίαν Γαλατίαν, καθ’ ὅσον συνεβιβάζετο πρὸς τὸ συμφέρον τῆς πολιτείας, νὰ ὑπερασπίζηται τοὺς Αἰδούους καὶ τοὺς λοιποὺς φίλους τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων, δὲν θέλει παραβλέψῃ τὰς ἀδικίας τῶν Αἰδούων.
