χθέντας δὲ μετεχειρίσθη ὡς ἐχθρούς· πάντας δὲ τοὺς λοιποὺς παραδόντας ὁμήρους, τὰ ὅπλα καὶ τοὺς αὐτομόλους ἐδέχθη εἰς παράδοσιν. Τοὺς Ἑλουητίους, Τουλίγγους καὶ Λατοβίκους διέταξε νὰ ἐπανέλθωσιν εἰς τὴν χώραν, ἐξ ἧς ἐξῆλθον καὶ, διότι πάντων τῶν καρπῶν διαφθαρέντων οὐδὲν ὑπῆρχεν οἴκοι, δι’ οὗ νὰ ὑπομείνωσι τὸν λιμὸν, ἐπέταξεν εἰς τοὺς Ἀλλόβρογας νὰ χορηγήσωσιν αὐτοῖς σῖτον· αὐτοὺς δὲ διέταξε νὰ ἀνοικοδομήσωσι τὰς πόλεις καὶ τὰς κώμας, τὰς ὁποίας εἶχον πυρπολήσῃ. Τοῦτο δὲ διὰ τοῦτον μάλιστα τὸν λόγον ἔπραξε, διότι δὲν ἠθέλησε νὰ μείνῃ ἔρημος ἡ χώρα, ὅθεν εἶχον ἀποχωρήσῃ οἱ Ἑλουήτιοι, ἵνα μὴ διὰ τὴν ἀγαθότητα τῶν ἀγρῶν οἱ πέραν τοῦ Ῥήνου οἰκοῦντες Γερμανοὶ ἐκ τῆς χώρας των διαβῶσιν εἰς τὴν τῶν Ἑλουητίων καὶ γείνωσι γείτονες τῆς ἐπαρχίας Γαλατίας καὶ τῶν Ἀλλοβρόγων. Τοὺς δὲ Βοΐους συνεχώρησε τοῖς Αἰδούοις, ζητοῦσιν ὅπως ἐγκαταστήσωσιν αὐτοὺς ἐν τῇ χώρᾳ των, διότι ἦσαν γνωστοὶ διὰ τὴν ἐξαίρετον ἀρετήν. Εἰς τούτους δ' ἐκεῖνοι ἔδωκαν ἀγροὺς καὶ μετὰ ταῦτα παρεχώρησαν τὰ αὐτὰ δικαιώματα καὶ ἐλευθερίαν, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτοὶ εἶχον.
29. Ἐν τῷ στρατοπέδῳ τῶν Ἑλουητίων εὑρέθησαν πίνακες ἑλληνικοῖς γράμμασι συντεταγμένοι καὶ ἐπεδόθησαν εἰς τὸν Καίσαρα, ἐν οἷς ἠριθμοῦντο ὀνομαστὶ ὅσοι ἐκ τῶν δυναμένων νὰ φέρωσιν ὅπλα εἶχον ἐξέλθῃ οἴκοθεν, καὶ ὁμοίως χωριστὰ οἱ παῖδες, αἱ γυναῖκες καὶ οἱ γέροντες. Τούτων δὲ πάντων τὸ σύνολον ἦσαν ἐκ μὲν τῶν Ἑλουητίων 263 χιλιάδες, ἐκ δὲ τῶν Τουλίγγων 36, ἐκ δὲ τῶν Λατοβίκων 14, ἐκ δὲ τῶν Ῥαυρακῶν 23 καὶ ἐκ τῶν Βοΐων 32· ἐκ δὲ τῶν δυναμένων νὰ φέρωσιν ὅπλα περὶ τὰς 92 χιλιάδας. Πάντων δὲ τὸ σύνολον ἦσαν περὶ τὰς 368 χιλιάδας. Τῶν δὲ ἐπανελθόντων οἴκαδε, καταλόγου γενομένου, ὡς εἶχε διατάξῃ ὁ Καῖσαρ, εὑρέθη ἀριθμὸς 110 χιλιάδων.
30. Τοῦ πολέμου λοιπὸν τῶν Ἑλουητίων συντελεσθέντος ἐξ ὅλης σχεδὸν τῆς Γαλατίας πρέσβεις, οἱ πρῶτοι τῶν πόλεων, συνῆλθον, ἵνα συγχωρῶσι τὸν Καίσαρα: Κατανοοῦσιν
