ὅτι, καίτοι ἐτιμώρησε τοὺς Ἑλουητίους διὰ πολέμου ἀντὶ τῶν παλαιῶν ἀδικιῶν αὐτῶν πρὸς τὸν δῆμον τῶν Ῥωμαίων, οὐχ ἧττον ὅμως τοῦτο ἐγένετο πρὸς ὠφέλειαν ὅλης τῆς Γαλατίας ἢ τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων, διότι, εἰ καὶ ἐν ἀνθηροτάτῃ καταστάσει, οἱ Ἑλουήτιοι κατέλιπον τὰς ἑστίας αὐτῶν ἐπὶ τῷ σκοπῷ, νὰ ἐπενέγκωσι πόλεμον καθ’ ὅλης τῆς Γαλατίας καὶ γείνωσι κύριοι αὐτῆς καὶ ἐκ τῶν παμπόλλων τόπων ἐκλέξωσιν πρὸς κατοικίαν ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἤθελον κρίνῃ ἐκ πάσης τῆς Γαλατίας ἐπιτηδειότατον καὶ εὐφορώτατον, καὶ τὰς λοιπὰς πόλεις ἔχωσι φόρου ὑποτελεῖς. Ἐζήτησαν δὲ νὰ ἐπιτρέψῃ ὁ Καῖσαρ, νὰ κηρύξωσιν εἰς ὡρισμένην ἡμέραν συνέλευσιν ὅλης τῆς Γαλατίας καὶ τοῦτο κάμωσι κατὰ θέλησιν τοῦ Καίσαρος· (ἔλεγον δὲ ὅτι) ἔχουσι πράγματα τινα, τὰ ὁποῖα κατὰ κοινὴν συγκατάθεσιν θέλουσι νὰ ζητήσωσι παρ’ αὐτοῦ. Τούτου δὲ συγχωρηθέντος ὥρισαν τὴν ἡμέραν πρὸς συνέλευσιν καὶ ὤμοσαν πρὸς ἀλλήλους, ἵνα μή τις ἐξαγγείλῃ τι εἰμὴ ἐκεῖνοι, οἷς κατὰ κοινὴν βουλὴν ἐπετράπη τοῦτο.
31. Τῆς συνελεύσεως ταύτης διαλυθείσης, οἱ αὐτοὶ ἄρχοντες τῶν πόλεων, οἵτινες καὶ πρότερον ἦσαν, ἐπανῆλθον πρὸς τὸν Καίσαρα καὶ ἐζήτησαν, νὰ ἐπιτραπῇ αὐτοῖς ἄνευ μαρτύρων νὰ συνδιαλεχθῶσι μετ’ αὐτοῦ ἐν τόπῳ ἀποκρύφῳ περὶ τῆς σωτηρίας ἑαυτῶν καὶ πάντων τῶν ἄλλων. Τούτου δὲ τυχόντες πάντες μετὰ δακρύων προσέπεσαν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Καίσαρος (λέγοντες ὅτι): Ἐπιθυμοῦσι καὶ σπουδάζουσιν ὄχι ὀλιγώτερον, ὅπως μὴ τὰ ῥηθέντα ἐξαγγελθῶσιν, ὅσον καὶ ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ἤθελον ἐπιτύχῃ, διότι ἐὰν ἐξηγγέλλοντο, βλέπουσιν ὅτι θέλουσιν ὑποστῇ μεγίστας βασάνους. Ὑπὲρ τούτων δὲ ὡμίλησεν Διβιτιακὸς ὁ Αἴδουος: Ἐν ὅλῃ τῇ Γαλατίᾳ ὑπάρχουσι δύο μερίδες, ὧν τῆς μὲν ἑτέρας προΐστανται οἱ Αἴδουοι, τῆς δ’ ἑτέρας οἱ Ἀρβερνοί. Ἐπειδὴ δὲ οὗτοι ἐπὶ πολλὰ ἔτη σφόδρα ἤριζον πρὸς ἀλλήλους περὶ τῆς ἡγεμονίας, διὰ τοῦτο οἱ Γερμανοὶ προσεκλήθησαν ἐπὶ μιαθῷ τῶν Ἀρβερνῶν καὶ Σηκουανῶν. Τούτων δὲ
