δου. Ἐνταῦθα ἐζωγρήθη ἡ θυγάτηρ καὶ εἷς ἐκ τῶν υἱῶν τοῦ Ὀργετόριγος. Ἐκ ταύτης τῆς μάχης διεσώθησαν περὶ τὰς ἑκατὸν τριάκοντα χιλιάδας, καὶ αὗται καθ’ ὅλην τὴν νύκτα ἐπορεύθησαν· ἐπ’ οὐδὲν δὲ μέρος τῆς νυκτὸς διακόψαντες τὴν πορείαν ἔφθασαν κατὰ τὴν τετάρτην ἡμέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Λιγγόνων, ὅτε οἱ ἡμέτεροι καὶ διὰ τὰ τραύματα τῶν στρατιωτῶν καὶ διὰ τὴν ταφὴν τῶν φονευθέντων τρεῖς ἡμέρας διατρίψαντες δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἀκολουθήσωσιν αὐτούς. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἔπεμψε πρὸς τοὺς Λίγγονας γράμματα καὶ ἀγγέλους, ἵνα μὴ βοηθήσωσιν αὐτοὺς διὰ σίτου ἢ δι’ ἄλλου τινος· διότι ἐὰν ἐβοήθουν, ἤθελε μεταχειρισθῇ αὐτοὺς ὅπως καὶ τοὺς Ἑλουητίους. Αὐτὸς δὲ μετὰ παρέλευσιν τριῶν ἡμερῶν ἤρχισε νὰ καταδιώκῃ αὐτοὺς μετὰ πασῶν τῶν δυνάμεων.
27. Οἱ δὲ Ἑλουήτιοι ὑπὸ τῆς ἀπορίας πάντων παρακινούμενοι ἔπεμψαν πρὸς αὐτὸν πρέσβεις περὶ παραδόσεως· οἵτινες ἀπαντήσαντες αὐτὸν καθ’ ὁδὸν καὶ προσπεσόντες εἰς τοὺς πόδας του καὶ ἱκετικῶς ὁμιλήσαντες μετὰ δακρύων ἐζήτησαν εἰρήνην. Ἐκείνου δὲ διατάξαντος νὰ περιμένωσι τὴν ἔλευσίν του ἐν ᾧ ἦσαν τόπῳ, ὑπήκουσαν. Φθάσας δ’ ἐκεῖ ὁ Καῖσαρ ἀπῄτησεν ὁμήρους, τὰ ὅπλα των, καὶ τοὺς δούλους, οἵτινες κατέφυγον πρὸς αὐτούς. Ἐν ᾧ δὲ ταῦτα ἀναζητοῦνται καὶ συναθροίζονται νυκτὸς ἐπελθούσης, περὶ τὰς ἓξ χιλιάδας ἀνδρῶν ἐκείνης τῆς φυλῆς, ἥτις καλεῖται Βερβιγένη, εἴτε ὑπὸ φόβου καταπλαγέντες, μὴ παραδόντες τὰ ὅπλα τιμωρήσωσι, εἴτε ὑπ’ ἐλπίδος σωτηρίας παρορμηθέντες, διότι ἐν τοσαύτῃ πληθύϊ παραδεδομένων ἐνόμιζον ὅτι ἡ φυγὴ αὐτῶν ἠδύνατο νὰ ἀποκρυφθῇ ἡ ὅλως νὰ ἀγνοηθῇ, κατὰ τὴν πρώτην νύκτα ἐξελθόντες ἐκ τοῦ στρατοπέδου τῶν Ἑλουητίων ἔσπευσαν πρὸς τὸν Ῥῆνον καὶ τὴν χώραν τῶν Γερμανῶν.
28. Τοῦτο μαθὼν ὁ Καῖσαρ διέταξε τούτους, δι’ ὧν σῆς χώρας εἶχον πορευθῇ, νὰ ἀναζητήσωσι καὶ ἐπαναγάγωσιν αὐτοὺς, ἐὰν ἤθελον νὰ ἦναι ἀναίτιοι παρ’ ἑαυτῷ. Ἐπανα-
