γίας καὶ κακουργίας. Ἀλλ’ ὅμως, ἵνα παρέλθῃ διάστημα, μέχρις οὐ συναθροισθῶσιν οἱ στρατιῶται, οὓς εἶχεν ἐπιτάξῃ, ἀπεκρίνατο πρὸς τοὺς πρέσβεις, ὅτι θέλει λάβῃ προθεσμίαν ὅπως σκεφθῇ· ἐὰν δέ τι θέλωσι, δύνανται νὰ ἐπανέλθωσι τὴν πρὸ τῶν εἰδῶν τοῦ Ἀπριλίου ἡμέραν (13 Ἀπριλίου).
8. Ἐν τοσούτῳ μετὰ τῆς λεγεῶνος, ἣν μεθ’ ἑαυτοῦ εἶχε, καὶ τῶν στρατιωτῶν, οἵτινες εἶχον συνέλθῃ ἐκ τῆς ἐπαρχίας, ἀπὸ τῆς Λεμάνης λίμνης, τῆς ἐμβαλλούσης εἰς τὸν Ῥοδανὸν ποταμὸν, μέχρι τοῦ ὄρους Ἰούρα, τοῦ χωρίζοντος τὴν χώραν τῶν Σηκουανῶν ἀπὸ τῆς τῶν Ἑλουητίων, ἄγει τεῖχος τὸ μὲν μῆκος ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα δύο στάδια, τὸ δ’ ὕψος ἑκκαίδεκα πόδας, πρὸς δὲ καὶ τάφρον. Τοῦ ἔργου τούτου ἐπιτελεσθέντος ἐγκαθίστησι φρουρὰς, περιτειχίζει ὀχυρώματα, ὅπως εὐκολώτερον δύναται νὰ ἀποκωλύῃ αὐτοὺς, ἐὰν ἄκοντος αὐτοῦ ἐπιχειρήσωσι νὰ διαβῶσι. Ὡς δ’ ἦλθεν ἡ ἡμέρα, ἣν εἶχεν ὁρίσῃ μετὰ τῶν πρέσβεων, καὶ οἱ πρέσβεις ἐπανῆλθον πρὸς αὐτὸν, λέγει ὅτι κατὰ τὸ ἔθος καὶ τὸν τρόπον τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων δὲν δύναται νὰ συγχωρήσῃ εἴς τινα τὴν διὰ τῆς ἐπαρχίας ὁδὸν καὶ δεικνύει ὅτι θὰ ἐμποδίσῃ αὐτοὺς, ἐὰν ἐπιχειρήσωσι νὰ ἐκβιάσωσιν αὐτήν. Οἱ Ἑλουήτιοι λοιπὸν ψευσθέντες ταύτης τῆς ἐλπίδος, ἄλλοι μὲν συνδέσαντες ναῦς καὶ πλείστας σχεδίας παρασκευάσαντες ἀπεπειράθησαν νὰ ἐκβιάσωσι τὴν δίοδον, ἄλλοι δὲ διὰ τῶν τεναγῶν τοῦ Ῥοδανοῦ, ὅπου ὁ ποταμὸς ἐλάχιστον εἶχε βάθος, ἐνίοτε μὲν τὴν ἡμέραν, συχνότερον δὲ τὴν νύκτα· ἀλλὰ διὰ τοῦ περιτειχίσματος καὶ τῆς συνδρομῆς τῶν στρατιωτῶν καὶ τῶν βελῶν ἀποκρουσθέντες ἀπέστησαν ταύτης τῆς ἐπιχειρήσεως.
9. Μία ἔτι ὁδὸς ὑπελείπετο διὰ τῆς χώρας τῶν Σηκουανῶν, ἣν ἀκόντων τῶν Σηκουανῶν δὲν ἠδύναντο νὰ διέλθωσι διὰ τὰς στενοχωρίας. Ἀλλὰ τούτους μὴ δυνάμενοι νὰ πείσωσι δι’ ἑαυτῶν, πέμπουσι πρέσβεις πρὸς τὸν Δουμνόριγα Αἴδουον, ὅπως τῇ μεσιτείᾳ αὐτοῦ ἐπιτύχωσι τούτου παρὰ τῶν Σηκουανῶν. Ὁ δὲ Δουμνόριξ διὰ τῆς εὐνοίας καὶ τῆς
