φιλοδωρίας πλεῖστον ἴσχυε παρὰ τοῖς Σηκουανοῖς καὶ τῶν Ἑλουητίων ἦτο φίλος, διότι ἐκ τῆς πόλεως ταύτης εἶχε λάβῃ εἰς γάμον τὴν θυγατέρα τοῦ Ὀργετόριγος, καὶ τῆς βασιλείας ἐπιθυμῶν ἐνεωτέριζε καὶ ὡς πλείστας πόλεις ἤθελε νὰ ἔχῃ ὑποχρέους τῆς εὐεργεσίας του. Ὅθεν ἀναλαμβάνει τὸ πρᾶγμα καὶ παρὰ τῶν Σηκουανῶν ἐπιτυγχάνει, νὰ ἀφήσωσι τοὺς Ἑλουητίους νὰ διέλθωσι διὰ τῆς χώρας τῶν, καὶ κατορθώνει νὰ δώσωσιν ὁμήρους πρὸς ἀλλήλους· οἱ μὲν Σηκουανοὶ, ἵνα μὴ ἐμποδίσωσι τῆς διόδου τοὺς Ἑλουητίους, οἱ δὲ Ἑλουήτιοι, ἵνα ἄνευ κακουργίας καὶ βλάβης διέλθωσι.
10. Εἰς τὸν Καίσαρα ἀναγγέλλεται, ὅτι οἱ Ἑλουήτιοι διανοοῦνται νὰ διέλθωσι διὰ τῆς χώρας τῶν Σηκουανῶν καὶ Αἰδούων εἰς τὴν χώραν τῶν Σαντόνων, οὐ μακρὰν ἀπέχουσαν τῆς τῶν Τολοσατῶν, ἥτις πόλις εἶναι ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ. Ἐὰν δὲ τοῦτο ἐγίνετο, κατενοέι ὅτι θὰ ὑπῆρχε μέγας κίνδυνος διὰ τὴν ἐπαρχίαν, νὰ ἔχῃ γείτονας ἐν τόποις εὐρυτάτου καὶ τὰ μάλιστα σιτοφόροις ἄνδρας φιλοπολέμους καὶ ἐχθροὺς τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων. Διὰ ταύτας τὰς αἰτίας ἐπέστησεν εἰς τὸ κατασκευασθὲν ὀχύρωμα τὸν ὕπαρχον Τίτον Λαβιηνόν· αὐτὸς δὲ διὰ συντόνου πορείας σπεύδει εἰς τὴν Ἰταλίαν καὶ καταγράφει ἐνταῦθα δύο λεγεῶνας καὶ τρεῖς περὶ τὴν Ἀκυληΐαν παραχειμαζούσας ἐξάγει ἐκ τῶν χειμαδίων, καὶ, ὅπου διὰ τῶν Ἄλπεων ἡ ὁδὸς ἦτο ἐγγυτάτη πρὸς τὴν ἐκτὸς τῶν Ἄλπεων Γαλατίαν, σπεύδει μετὰ τούτων τῶν πέντε λεγεώνων. Ἀλλ’ ἐνταῦθα οἱ Κέντρωνες καὶ Γραϊόκελοι καὶ Κατούριγες καταλαβόντες τὰ ὕψη ἐπιχειροῦσι νὰ ἀποκωλύσωσι τῆς ὁδοῦ τὸν στρατόν. Διὰ παμπόλλων δὲ μαχῶν ἀποκρούσας τούτους ἀπὸ τοῦ Ὠκέλου, ὅπερ εἶναι τὸ ἔσχατον τῆς ἐντὸς τῶν Ἄλπεων ἐπαρχίας, κατὰ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν φθάνει εἰς τὴν ἐν τῇ ἐκτὸς τῶν Ἄλπεων ἐπαρχίᾳ χώραν τῶν Βοκοντίων· ἐντεῦθεν δὲ ἄγει τὸν στρατὸν εἰς τὴν χώραν τῶν Ἀλλοβρόγων καὶ ἀπὸ τῆς τῶν Ἀλλοβρόγων εἰς τὴν τῶν Σεγουσιαβῶν·
