χίας, πολλῷ εὐβατωτέρα καὶ εὐρυτέρα, διότι μεταξὺ τῆς χώρας τῶν Ἑλουητίων καὶ τῆς τῶν Ἀλλοβρόγων, οἵτινες νεωστὶ εἶχον ἡσυχάσῃ, ῥέει ὁ Ῥοδανὸς, καὶ οὗτος εἶναι ἐνιαχοῦ διαβατός. Ἐσχάτη δὲ πόλις τῶν Ἀλλοβρόγων, καὶ ἐγγυτάτη τῆς χώρας τῶν Ἑλουητίων, εἶναι ἡ Γενοΐα. Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ταύτης διήκει γέφυρα εἰς τοὺς Ἑλουητίους. Ἐπίστευον δὲ ὅτι ἢ ἤθελον πείσῃ τοὺς Ἀλλόβρογας, διότι δὲν ἐφαίνοντο ἀκόμη εὐνοϊκῶς διακείμενοι πρὸς τὸν δῆμον τῶν Ῥωμαίων, ἡ διὰ τῆς βίας ἤθελον ἀναγκάσῃ αὐτοὺς, νὰ ἀφήσωσιν αὐτοὺς νὰ πορευθῶσι διὰ τῆς χώρας των. Πάντα δὲ τὰ πρὸς ὁδοιπορίαν παρασκευάσαντες ὁρίζουσι τὴν ἡμέραν, καθ’ ἣν νὰ συνέλθωσι πάντες παρὰ Τὴν ὄχθην τοῦ Ῥοδανοῦ· ἡ ἡμέρα δὲ αὕτη ἦτο ἡ πέμπτη πρὸ τῶν Καλενδῶν τοῦ Ἀπριλίου (28 Μαρτίου) ἐπὶ τῆς ὑπατείας τοῦ Λευκίου Πείσωνος καὶ Αὔλου Γαβινίου.
7. Καθὼς δὲ ἀνηγγέλθη τοῦτο εἰς τὸν Καίσαρα, ὅτι διανοοῦνται νὰ πορευθῶσι διὰ τῆς ἡμετέρας ἐπαρχίας, ταχέως ἀναχωρεῖ ἐκ τῆς πόλεως, καὶ διὰ συντονωτάτων πορειῶν σπεύδει εἰς τὴν πέραν τῶν Ἄλπεων Γαλατίαν καὶ φθάνει εἰς τὴν Γενοΐαν. Εἰς ὅλην τὴν ἐπαρχίαν ἐπιτάττει ὡς πλείστους στρατιώτας (μία λεγεὼν καθόλου ὑπῆρχεν ἐν τῇ πέραν τῶν Ἄλπεων Γαλατία), ἡ δὲ παρὰ τὴν Γενοΐαν γέφυρα διατάττει νὰ διαλυθῇ. Ὡς δὲ περὶ τῆς ἀφίξεως αὐτοῦ ἐπληροφορήθησαν οἱ Ἑλουήτιοι, πέμπουσι πρέσβεις πρὸς αὐτὸν, ἧς πρεσβείας τὴν πρώτην θέσιν κατεῖχον ὁ Ναμμηΐος καὶ Βερουκλοίτιος, ἵνα εἴπωσιν: ὅτι διανοοῦνται ἄνευ οὐδεμιᾶς βλάβης νὰ διέλθωσι διὰ τῆς ἐπαρχίας, διότι ἄλλην ὁδὸν οὐδεμίαν ἔχουσι· παρακαλοῦσι δὲ αὐτὸν, νὰ συγκατανεύσῃ νὰ πράξωσι τοῦτο. Ὁ δὲ Καῖσαρ, ἐπειδὴ διέσωζεν ἐν τῇ μνήμῃ ὅτι ἐφονεύθη ὁ ὕπατος Λεύκιος Κάσσιος καὶ ὁ στρατὸς αὐτοῦ ἀπεκρούσθη ὑπὸ τῶν Ἑλουητίων καὶ διῆλθεν ὑπὸ τὸν ζυγὸν, ἐνόμιζεν ὅτι δὲν πρέπει νὰ συγχωρήσῃ αὐτό· καὶ δὲν ἐπίστευε δὲ, ὅτι ἄνδρες δυσμενεῖς, τυχόντες. εὐκαιρίας νὰ διέλθωσι διὰ τῆς ἐπαρχίας, θέλουσι ἀποστῇ τῆς βιαιοπρα-
