Οἱ τῆς ἀγρίας Πελοποννήσου
βλαστοί, μὲ βλέμμα πλεονεκτῶν,
ὡς εἰς τὰ μύχια τῆς ἀβύσσου
τὸ γένος στρέφεται τῶν νηκτῶν,
οὕτως ὁ ἕτερος πρὸς τὸν ἄλλον
στρέφετʾ ἀπόρρητον ὑποβάλλων.
Τῶν Δωριέων δʾ ἀρχὸς ὁ Δάμας
ἐν μέσῳ φαίνεται τοῦ στρατοῦ
ἐξέχων πάντων, ὡς ὁ ἀδάμας
ἐν μέσῳ λάμπει κονιορτοῦ.
Ὡς δʾ ἐν ἀγρίᾳ ζοφώδει ζάλῃ
λαμπροὶ βροντῶσιν οἱ κεραυνοί,
οὕτως ἐκεῖνος φωνῇ μεγάλῃ
τοὺς στρατιώτας παρακινεῖ.
«Τὸ τῆς Πυθίας μὴ λησμονεῖτε
καὶ ὡς οἱ λέοντες πολεμεῖτε.
Πολλοὺς θὰ φέρωμεν κεκρυμμένους
ἐκ τοῦ φρουρίου τῶν θησαυρούς,
πολλὰς θὰ λάβωμεν τὰς παρθένους,
τοὺς ἐλαιῶνας καὶ τοὺς ἀγρούς.
