Λοιπὸν ἐμμέριμνος ἐθεώρει
πάντα φαινόμενον ἀσπιστήν,
ὡς ἀπεκδέχετʾ ἀθώα κόρη
ἀργοποροῦντα τὸν ἐραστήν.
Ἐλπὶς ματαία! Δὲν ἀνεφάνη,
ἡ δὲ ψυχή του στὰ χείλη φθάνει.
Καί, αὐστηρότατα παραγγείλας
ἵνα φυλάττωσιν οἱ φρουροὶ
καὶ τῇ Παλλάδι κλειστὰς τὰς πύλας,
δρομαίως οἴκαδʾ ἀναχωρεῖ.
Ὅπως δʾ ἡ λύκαινα, ὅταν χάσῃ
ἐκ τῆς εὐνῆς τῶν τοὺς λυκιδεῖς,
ἀγρία φέρεται, καὶ τὰ δάση
κατασκοπεύει μετὰ σπουδῆς,
οὕτως ἐκεῖνος, ὅθεν ἐπέρα
ζητεῖ ἀκράτητος τὸν πατέρα.
Πλήν, μάτην ἦλθεν εἰς τὰ τεμένη·
ματαίως ἦλθεν εἰς τοὺς ναούς·
καὶ ματαιότερον χαλεπαίνει
πρὸς τοὺς πολίτας τείνων τὸ οὗς!
