Ἐνῷ δʾ ἐκεῖνος τὸ δόρυ δράττων
διεβημάτει ἐν ταραχῇ,
καὶ τὴν φωνήν της διαφυλάττων
καὶ τὴν μορφήν της ἐν τῇ ψυχῇ,
πλησίον τοίχων σκοτεινοτέρων,
ἐνώπιόν του παρέστη γέρων.
«Χάρμα τοῦ Κόδρου, εἶπʾ ἀλλοιώσας
φθόγγους τὰ πρῶτα μελισταγεῖς,
ἐλέησόν με, ἀπολυτρώσας
τὰ φίλτατά μου ἐκ τῆς σφαγῆς.
«Πατήρ τῶν ἄσπλαγχνος, ἐν τῇ βίᾳ
τῆς ἀποκλείσεως τῶν πυλῶν,
πᾶν ὅ,τι εὗρον ἐν τῇ οικίᾳ
εὐμετακόμιστον ἀφελών,
ἐκεῖνα, οἴμοι! συγκοιμηθέντα
τὰ κατακλείω λησμονηθέντα!
Μάτην ἐζήτησα τὰ μικρά μου
ἐν μέσῳ φίλων καὶ συγγενῶν!..
Ἀνοίγʾ ἡ πύλη πρὸς τά δεινά μου,
ἢ ζῶ πατήρ των παιδοκτονῶν;»
