Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
48
Ταῦτα δακρύουσα εἶπʾ ἐκείνη
κʾ εἶχεν ἀκόμη νὰ τῷ εἰπῇ·
ἀλλʾ ἡ τροφός της «Πολὺ καλλύνει
τὰς κόρας, εἶπε, κʾ ἡ σιωπή.
Εὗρες ἐν τέλει πικρὰν τὴν τρύγα,
πλὴν τοῖς φρονίμοις ἀρκοῦν ὀλίγα.
Κρότος βημάτων ἐδὼ προβαίνει·
τὸ χρέος οἴκαδε προσκαλεῖ.
Κόρη παρθένος δὲν διαμένει
ἐκτὸς τοῦ οἴκου ἐπὶ πολύ.»
Στραφεὶς δʾ ὁ Μέδων εἶπε τῇ κόρῃ,
δακρύων ἅμα καὶ μειδιῶν.
«Σὺ μέν, φιλτάτη μου, ἀποχώρει
ἀφεῖσα ἔφορον τὸν Θεόν,
ἐγὼ δέ, ταῦτα διευθετήσας,
πρὶν ἢ ἐξέλθω, εἶμαι μαζί σας.»
Μικρὸν εἰσέτι καὶ ἀπεχώρουν
μὲ δακρυβρέκτους τοὺς ὀφθαλμούς,
ἐνῷ ἀλλήλους ἀνεθεώρουν
κοινοὺς συμπνίγοντες στεναγμούς.
