Σελίδα:Νεοελληνική Φιλολογία.pdf/26

20

ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟΝ

σαντι μετὰ τὰς ἐνώπιον αὐτοῦ διαλέξεις ἐν τῷ πατριαρχείῳ τότε γεγενημένας. (ἐξεδόθη μετὰ τῆς ἀραβικῆς μεταφράσεως τοῦ Ἀχμὲτ ἐν Turcograecia lib. II. μεταφρασθὲν δὲ λατινιστὶ ὑπὸ Γρηγ. Σπαρτάνα ἀνετυπώθη πολλάκις).
—Ἔλεγχος τῆς Ἰουδαϊκῆς πλάνης ἔκ τε τῆς γραφῆς καὶ τῶν πραγμάτων, καὶ πρὸς τὴν Χριστιανικὴν ἀλήθειαν παράθεσις ἐν σχήματι διαλόγου.
—Ἐκ τῶν περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προφητειῶν αἱ σαφέστεραι.
—Κατὰ αὐτοματιστῶν καὶ Ἑλληνιστῶν, ἤτοι πολυθέων, καὶ ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι καὶ δημιουργὸς τοῦ παντὸς ἐν τριάδι ὑποστάσεων· (ἐξεδόθη ὑπὸ Gass ἐν Gennad. und Pletho).
—Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις περὶ τῆς θεότητος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
—Περὶ τῆς πρώτης τοῦ Θεοῦ λατρείας, ἢ νόμος Εὐαγγελικὸς ἐν ἐπιτομῇ. (ἐτυπώθη πολλάκις).
—Περὶ τῆς θείας προνοίας καὶ προορισμοῦ.
—Περὶ προορισμοῦ δεύτερον· (ἐξεδόθη ὑπὸ Ἑσχελίου 1603· καὶ ἑλληνογαλλιστὶ ὑπὸ Μορελλίου 1681).
—Περὶ τοῦ θείου προορισμοῦ τρίτον.
—Περὶ τοῦ θείου προορισμοῦ τέταρτον.
—Ὅπως ἡ θεία πρόνοια καὶ ὁ θεῖος προορισμὸς οὐκ ἀναιρεῖ τὸ χρήσιμον τῶν εὐχῶν.
—Περὶ τῆς ἐν τῷ δεσπότῃ ἡμῶν Χριστῷ ἀνθρωπότητος.
—Περὶ ἀναστάσεως.
—Περὶ τοῦ δεσποτικοῦ καὶ θείου αἵματος.
—Περὶ ἀγγέλων, πρὸς τὴν τοῦ Ἀργυροπούλου γνώμην ἀντιφερόμενον.
—Εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ῥητόν: Ἐκένωσεν ἑαυτὸν μορφὴν δούλου λαβών.
—Σύνταγμα ἐπιγραφόμενον ὀρθοδόξου καταφύγιον, (ἐξεδόθη ἐν Λονδίνῳ).
—Λυσις διαφόρων εὐαγγελικῶν ἀποριῶν.
—Περὶ τῶν καρπῶν τοῦ πνεύματος.
—Ἔκφρασις τοῦ, Μάρτυρες στεφανῖται.
—Ἔμμετροι εὐχαί.
—Περὶ τοῦ πῶς διακρίνονται αἱ θεῖαι ἐνέργειαι πρὸς ἀλλήλας καὶ τὴν θείαν οὐσίαν τῆς εἰσὶν ἐνέργειαι.
—Περὶ τῶν φαῦλα πραττόντων, πότερον ἄκοντες πραττουσιν ἢ ἑκόντες.
—Ὕμνος μετὰ δεήσεως.
—Εὐχὴ εἰς τὸν ἕνα καὶ τρισυπόστατον Θεόν.
—Περὶ τοῦ καιροῦ ϗ τρόπου τῆς ὑπάρξεως τῶν νοερῶν ϗ ἀθανάτων ψυχῶν.
—Περὶ τῆς τοῦ Γρηγορᾶ ψευδογραφίας.
—Περὶ τῶν ψυχῶν μετὰ τὴν τῶν σωμάτων ἀνάλυσιν.
—Περὶ τῆς ῥήσεως Θεοδώρου τοῦ Γραπτοῦ, καὶ ὧν Ἀκινδυνισταὶ θορυβοῦσι περὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος—Ἔκθεσις τῆς ὀρθῆς περὶ τοῦ ἁγίου πνεύματος ὑποστάσεως—Κατὰ τῆς προσθήκης, ἣν ἐν τῷ συμβόλῳ τῆς πίστεως προσέθηκαν οἱ Λατῖνοι—Περὶ τῆς σιμωνιακῆς αἰρέσεως ἢ ἀπιστίας—Κατὰ τῆς Λατίνων ἐν σαββάτῳ νηστείας—Περὶ τοῦ μὴ δεῖν ἐν τῇ τεσσαρακοστῇ λει-