ἐποχῆς, τὸ ὁποῖον ἀνέρχεται εἰς τὸ 3000 περίπου πρὸ Χριστοῦ ἢ καὶ πρωτίτερα ἀκόμη, πρέπει νἀ ἐσχηματίσθη πρὶν ἀκόμη ἐγκατασταθῶσιν οἱ Ἕλληνες εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐσχηματίσθη δηλονότι ὅτε τὴν χώραν ἀκόμη κατεῖχε τὸ πρὸ τῆς ἐλεύσεως τῶν νέων ἐποίκων ὑπάρξαν εἰς αὐτὴν ἔθνος.
Πραγματικῶς ἡ γλωσσολογία διδάσκει ὅτι ἀναμφιβόλως ὑπῆρξαν εἰς τὴν Ἑλλάδα, πρὶν ἔλθωσι εἰς αὐτὴν ἐκ τοῦ βορρᾶ οἱ Ἕλληνες, ἄλλοι κάτοικοι, οἵτινες ἐλάλουν γλῶσσαν ὅλως διόλου ξένην πρὸς τὴν ἑλληνικὴν. Τοῦτο συνάγεται ἐκ πληθύος ἀρχαίων ὀνομάτων ὀρέων, ποταμῶν, πόλεων διαφόρων ἑλληνικῶν χωρῶν, τὰ ὁποῖα διόλου δὲν ἐξηγοῦνται ἐκ τῶν ριζῶν τὴς ἑλληνικῆς γλώσσης καὶ προφανῶς ἀνήκουσιν εἰς ξένον τι ἰδίωμα. Τοιαῦτα εἶνε τὰ ὀνόματα ὀρέων καὶ δήμων τῆς Ἀττικῆς, ὀρέων καὶ πόλεων τῆς Βοιωτίας, τὰ ὀνόματα Κόρινθος, Ζάκυνθος καὶ τὰ τοιαῦτα. Τὰ ὀνόματα ταῦτα εὑρόντες οἱ Ἕλληνες προϋπάρχοντα παρέλαβον εἰς τὴν γλῶσσάν των.
Ἡ μεγάλη διαφορὰ τὴς κεραμικῆς τοῦ πρώτου στρώματος ἀπὸ τὴν κεραμικὴν τοῦ δευτέρου, ἡ ἔλλειψις πάσης καὶ οἱασδήποτε σχέσεως μεταξὺ τῶν προϊόντων τῆς κεραμικῆς τῶν δύο τούτων στρωμάτων, καθιστᾷ ἀναγκαίαν τὴν ὑπόθεσιν ὅτι ὅλως διάφορα ἔθνη, ἀντιπροσωπεύουν ἑκάτερον εἶδος αὐτῆς. Φαίνεται ἑπομένως ὅλως διόλου φυσικὸν ἕνεκα τῶν ἀνωτέρω χρονολογικῶν λόγων περὶ τῆς πρώτης ἐμφανίσεως τῶν ἰνδοευρωπαίων εἰς τὴν Εὐρώπην νὰ δεχθῶμεν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τὴς πρωΐμου χαλκῆς ἐποχὴς εἶναι οἱ πρωτογενεῖς ἀλλόγλωσσοι κάτοικοι τῆς χώρας, τοὺς ὁποίους κατὰ τὸ δεύτερον ἥμισυ τῆς τρίτης χιλιετηρίδος διεδέχθησαν οἱ Ἕλληνες.
Ἀλλ’ ὑπάρχει καὶ ἄλλος λόγος ἐνισχύων τὴν ὑπόθεσιν ταύτην.
Ἡ πρώτη βαθμὶς πολιτιστικὴς καταστάσεως ἐν τῇ ἑλληνικῇ χώρᾳ ἀντιπροσωπεύεται ὑπὸ τῶν κατοίκων τοῦ πρωΐμου χαλκοῦ αἰῶνος. Πρὸ αὐτῆς κανὲν ἴχνος δὲν εὑρέθη ἔστω καὶ ἐντελῶς πρωτογενοῦς τινος καταστάσεως. Δὲν γνωρίζομεν ἑπομένως οὐδὲ ἂν κατῳκεῖτο ἡ Ἑλλὰς ὑπ' ἀνθρώπων, πρὶν κατάσχωσιν αὐτὴν οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς πρωΐμου χαλκῆς ἐποχῆς. Ἀλλὰ καὶ ἂν ὑπῆρχον, ὡς ἄγριοι μᾶλλον καὶ παντελῶς ἀπολίτιστοι,
