Σελίδα:Μελέτη 2 (1912).djvu/14

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
76
Η ΜΕΛΕΤΗ

Δὲν δύναμαι πλέον νὰ ἐπιχειρήσω ἀποδημίας κατὰ θάλασσαν· δὲν ἔχω οὕτε ἵππους οὔτε χρήματα χάριν ταξειδίων κατὰ γῆν.

Ὁ πάπας, ὅςτις εἶχεν ἀρνηθῆ νὰ δεχθῇ ἐπισήμως τοὺς πρέσβεις τοῦ ἀντιπάλου αὐτῆς, παρεκάλεσε τὴν βασίλισσαν νὰ μένῃ ἥσυχος, διότι δὲν ἔμελλε νὰ ἐγκαταλείψῃ αὐτήν. «Ἐξιλάσκεσθε, εἶπεν εἰς αὐτὴν, τὰ σφάλματα τοῦ πενθεροῦ σας, ὅςτις ἀπέφυγε νὰ παράσχῃ εἰς ἡμᾶς βοήθειαν ἐναντίον τῶν Τούρκων, καὶ τοῦ συζύγου σας, ὅςτις οὐδ’ αὐτὴν τὴν ἐνόχλησιν ἔλαβε νὰ ἔλθῃ εἰς συνάντησιν ἡμῶν, ὅτε εὑρισκόμεθα ἐν Μαντούῃ. Διὸ εἴπομεν: Ὁ οἶκος τὴς Σαβαυδίας περιφρονεῖ τὴν ἐκκλησίαν». Τοιαύτη παρατήρησις θὰ ἠδύνατο νὰ θεωρηθῇ εἰλημμένη ἐκ κληρικῆς ἐφημερίδος τῶν καθ’ ἡμᾶς ἡμερῶν. Ἐπέρανε δὲ ὁ Πίος Β΄ τὴν ἀπαίτησιν αὑτοῦ, ὑποσχεθεὶς ἵππους καὶ χρήματα χάριν τοῦ ταξειδίου τῆς βασιλίσσης εἰς τὴν ἐν Σαβαυδίᾳ αὐλὴν τοῦ πενθεροῦ. Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ δὲ ταύτῃ διέμεινεν ἡ Καρλόττα περὶ τὰς δέκα ἐπὶ πλέον ἡμέρας ἐν Ῥώμῃ μέχρις οὗ ἐπεσκέφθη τὰς κυριωτέρας ἐκκλησίας καὶ ἔτυχε τεσσάρων ἢ πέντε ἀκροάσεων παρὰ τῷ πάπᾳ, ὅςτις καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὴν ἱκανὸν σῖτον καὶ οἶνον χάριν ἐπισιτισμοῦ τὴς Κερυνείας καὶ δώδεκα ἵππους καὶ διακόσια δουκᾶτα χάριν τῆς ἀποδημίας αὐτῆς. Τῇ δὲ 5 Δεκεμβρίου ἔγραψεν ἡ βασίλισσα ἐκ τοῦ Ἁγίου Κυριακοῦ εἰς τὴν φλωρεντιακὴν πολιτείαν, ἀγγέλλουσα, ὅτι ἡ ὑπόθεσις αὑτῆς μετὰ τοῦ πάπα εἶχε περατωθῆ καὶ ζητοῦσα διαβατήριον διὰ τὰς κτήσεις τῆς Φλωρεντίας. Τῇ δὲ 20 τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἔφθασεν εἰς τὴν Βονωνίαν ὅπου ἔτυχε κατοικίας δωρεὰν ἐν τῷ Πανδοχείῳ τοῦ Λέοντος (Osteria del Leone)[1]. Ἐκεῖθεν δὲ μετέβη διὰ Βενετίας καὶ Μεδιολάνου εἰς τὴν Σαβαυδίαν. Ὁ δοὺξ τοῦ Μεδιολάνου καὶ τὸ συμβούλιον τῆς Γενούης ἐδεξιώθησαν αὐτὴν καλῶς· ἀλλ’ ὁ πενθερὸς αὐτῆς εἶπεν εἰς αὐτὴν ἀπεριφράστως, ὅτι ἡ κηδεστία μετὰ τῆς Κύπρου εἶχεν «ἐξαντλήσει» τὸ δουκᾶτον αὑτοῦ, ἔπειτα δὲ καί παράπονα ἐξεφράσθησαν ἐπὶ ταῖς δαπάναις τῆς διατηρήσεως αὐτῆς ἐπὶ τέσσαρας σχεδὸν μῆνας ἐν Λωζάνῃ καὶ ἐν τῷ Τουνόνῳ (Thonon). τῆς ἄνω Σα-

  1. Cronaca di Bologna παρὰ τῷ Muratori Rerum Italicarum Scriptores Τόμ. ΙΗ΄ σ. 742.