δικαστηρίων, καὶ σεῖς θὰ περιμείνετε ἄπρακτοι ὡς ποῦ θὰ κατέλθουν τὸν ποταμὸν τὰ ἰδικά μας κούτσουρα.
Σημειωτέον ὅτι οἱ δύο ποταμοί, ὁ τῶν ὑλομαζιτῶν καὶ ὁ τῶν κυρίως ὑλοτόμων, συρρέουν ὡς παραπόταμοι ἑνὸς μεγάλου ποταμοῦ, καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν ἀμφότερα τὰ τμήματα νὰ «πλεύσουν» τὴν ξυλείαν των συγχρόνως, διότι θὰ ἐπήρχετο τότε ἀνάμιξις.
— Ἐσεῖς δὲν εἶσθε ὑλοτόμοι, ὅπως ἡμεῖς, δηλαδὴ ἀληθινοὶ ὑλοτόμοι, καὶ δὲν ἔχετε κανὲν δικαίωμα προτεραιότητος, οὔτε σᾶς λογαριάζομεν διὰ ὑλοτόμους, ἀπήντησαν οἱ ἄλλοι.
— Μαζέψετε τὰ λόγια σας.
—Καθόλου. Μὲ τὴν ξυλείαν ποῦ κόπτομεν ἡμεῖς. γίνονται σπίτια, καράβια, ἔπιπλα, ἐκκλησίαι καὶ ἄλλα θεάρεστα πράγματα, ἐνῷ μὲ τὴν ἰδικήν σας γίνεται μόνον μᾶζα διὰ χαρτιά!
—Καὶ τὰ χαρτιὰ δὲν χρησιμεύουν, νομίζετε; εἶπα ἐγὼ παρεμβαίνων καὶ προσπαθῶν νὰ ἐπαναφέρω τὴν ἐκτραχυνθεῖσαν συζήτησιν εἰς ὁμαλωτέραν ὁδόν.
— Κολοκύθια! Τὰ χαρτιὰ χρησιμεύουν μόνον εἰς τοὺς δικηγόρους νὰ γράφουν ἐπάνω τὰς δολίας ἀγωγάς των καὶ εἰς τοὺς δικαστὰς διὰ νὰ λαμβάνουν ἀδίκως προσωρινὰ μέτρα.
—Ἄς εἶναι, ὡς ξένος δὲν ἐπιθυμῶ νὰ ἐκφράζω ἀτομικὴν γνώμην περὶ τῆς δικαιοσύνης τῆς πατρίδος σας — ἀλλὰ θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ σᾶς παρατηρήσω ὅτι ἡ δημοσιογραφία....
—Ἀηδία! Μόνον ψέμματα γράφουν αἱ ἐφημερίδες καὶ κόβουν ὁλόκληρα δάση διὰ νὰ τὰ μεταβάλουν εἰς χαρτὶ καὶ νὰ τυπώνουν ἐπάνω τοῦ κόσμου τὰ ψέμματα καὶ νὰ ἐκθέτουν οἰκογενειακὰ μυστικὰ εἰς τὸν κόσμον καὶ νὰ γράφουν ἄχρηστα μυθιστορήματα. Ἔπρεπε ν’ ἀπαγορεύσουν διὰ νόμου τὴν κατασκευὴν χάρτου, ὄχι νὰ μᾶς φοβερίζουν αὐτοὶ μὲ προσωρινὰ μέτρα καὶ προσωπικὴν κράτησιν, σύλληψιν, φυλάκισιν καὶ ἄλλας.
Προφανῶς ὁ λαλὴσας ξυλοσχίστης μὲ τοὺς δικαστικοὺς ὅρους του ἦτο πολὺ περισσότερον ἐγγράμματος ἢ ὅσον ἐφαίνετο καὶ βεβαίως καὶ αὐτὸς θὰ καταβροχθίζῃ ἐντὸς τῆς σκηνῆς του μὲ τὸ φῶς τοῦ φαναρίου του τὰς ἐφημερίδας του ὡς πᾶς Ἀμερικανός. Ἀλλ’ ἡ συζήτησις ἔλαβεν ἀπότομον τέλος, ὅτε προσῆλθεν ὁ ἴδιος ὁ Πῆτερ καὶ ἔκαμε μίαν ἐνδιαφέρουσαν κοινοποίη-
