σιν. Μᾶς εἶπε μεγαλοφώνως μὲ τὴν σταθερὰν καὶ ἥρεμον φωνήν του καὶ τὸ θαυμάσιον δικτατορικὸν ὕφος του.
—Βρὲ παιδιά, ἐγὼ δὲν τὸ ἐγκρίνω νὰ μαλώνετε καὶ νὰ τσακώνεστε μεσοπιομένοι. Λοιπὸν ἂς πάψῃ αὐτὴ ἡ συζήτησις.—Καὶ ὅποιος δὲν πάψῃ, τοῦ σπάζω ἐγὼ τὰ μοῦτρα εἰς τρόπον ὥστε νὰ ἠμπορῇ νὰ μαζέψῃ τὰ δόντια του μέσα εἰς ἕνα μαντίλι σὰν κουκκιὰ καὶ νὰ τὰ πάῃ σπίτι.
Καὶ πάντες ἐσιώπησαν.
Ὅταν ἦλθεν ἡ ἄνοιξις, ἐφάνη ὅτι οἱ χυλομαζῖται δὲν εἶχαν δὰ καὶ τόσα μέσα μὲ τοὺς δικηγόρους καὶ τὰ δικαστήρια περὶ λήψεως προσωρινῶν μέτρων κ. τ. λ., διότι κανεὶς δικαστικὸς κλητὴρ δὲν ἐτόλμησε νὰ προβάλῃ τὴν μύτην του εἰς τὰ δάση μας καὶ νὰ «σερβίρῃ χαρτιὰ» (ἐδῶ δὲν λέγουν «κοινοποίησις ἀποφάσεως» ἀλλὰ «σερβίρισμα χαρτιῶν»). Οὕτω πῶς τὸ ζήτημα τῆς χρησιμοποιήσεως τοῦ κοινοῦ ποταμοῦ πρὸς «κουτσουροπλοΐαν» ἔμεινε ζήτημα προτεραιότητος. Ἀμφότεραι λοιπὸν αἱ ἀντίζηλοι ὁμάδες κατέγιναν νὰ καταβιβάσουν μέρος τῆς ξυλείας των διὰ νὰ προλάβουν τὴν κατοχὴν τοῦ ποταμοῦ. Ἡ βία των ἦτο δικαιολογημένη, διότι οἱ ὀρεινοὶ ποταμοὶ εἶναι πλωτοὶ μόνον ὀλίγας ἑβδομάδας τὸ ἔτος, καὶ οἱ βραδύνοντες κινδυνεύουν νὰ ἔχουν τὴν ξυλείαν των ἀφημένην εἰς τὸ μέσον τῆς πλωτῆς ὁδοῦ ἐλλείψει ὕδατος. Μίαν ἡμέραν ἦλθεν εἰς τὸ χωρίον ἕνας κύριος μὲ κομψὸν ἕλκηθρον, τυλιγμένος ἐντὸς γούνας πολυτελεστάτης, καὶ κατέλυσεν εἰς τὸ σπίτι τῆς κυρίας «Χυλομαζοῦς». Ἦτο ὁ διευθυντὴς τῆς Ἑταιρείας τῆς χαρτομάζης. Ἐκεῖ ἔγιναν συμβούλια ἐπὶ συμβουλίων πῶς νὰ κάμουν διὰ νὰ καταλάβουν πρῶτοι τὸν ποταμόν. Ὁ χυλομαζεὺς μετὰ τῆς κυρίας του καὶ οἱ κυριώτεροι χυλομαζίταί του συνεσκέπτοντο.
—Ἐδοκίμασα, εἶπε κἄποιος, συμφώνως πρὸς τὴν ὁδηγίαν σας, νὰ δωροδοκήσω τὸν Πῆτερ διὰ ν’ ἀναχαιτίσῃ τὸ ἔργον τῶν ἀνδρῶν του, ἀλλ’ εἰς ἀπάντησιν μὲ ἐπῆρε ἀπὸ τὸν σβέρκον καὶ διὰ μιᾶς κλωτσιᾶς μ’ ἐπέταξεν ἔξω ἀπὸ τὴν σκηνὴν του.
—Ἀλλὰ πῶς ἔκαμεν αὐτὸς ὁ δαιμόνιος ν’ ἀνοίξῃ τὸν ποταμόν του καὶ ν’ ἀρχίσῃ νὰ κατεβάζῃ ξύλα, ἐνῷ ὁ ἰδικός μας ποταμὸς εἶναι ἀκόμη παγωμένος;
