Θέλεις π.χ. νὰ διορθώσῃς τὰ ὑποδήματα σου καὶ βαρύνεσαι νὰ ταξιδεύῃς μίλια πολλὰ νὰ εὕρῃς τὸν Ἰταλὸν ἐμβαλωματήν; Ἁπλούστατα, γράφεις εἰς τὸ πλησιέστερον κατάστημα καὶ στέλλουν ἓν «ἄουτφιτ», ἤτοι κιβώτιον περιέχον ὅλα τὰ ἐργαλεῖα ὑποδηματοποιΐας, ὡς καὶ καλαπόδια καὶ βιβλιάριον μὲ ὁδηγίας πῶς νὰ τὰ μεταχειρίζεσαι. Θέλεις νὰ κοπανίσῃς τὰ κοτόπουλά σου; Σοῦ στέλλουν ἄλλο «ἄουτφιτ» μὲ τὰ σχετικὰ ἐργαλεῖα. Ἐτρύπησεν ἡ τσαγέρα σου, ἀμέσως δανείζεσαι ἀπὸ τὸν γείτονα ἓν «ἄουτφιτ» μὲ κολλητήρια, γάνωμα καὶ λοιπὰ χρειώδη.
Λοιπόν, ὁ Πῆτερ εἶχεν «ἄουτφιτ» χειρουργικῆς, περιέχον ἐργαλεῖα χειρουργικά, διὰ τῶν ὁποίων, ὑλοτόμος αὐτός, ἦτο εἰς θέσιν νὰ κάμνῃ ἐγχειρήσεις εἰς ὅλα τὰ ὄντα, ἀπὸ τὰ καναρίνια εἰς τὸν ἐλέφαντα, ἰδίως ὅμως νὰ θεραπεύῃ πᾶσαν νόσον καὶ μαλακίαν ἀνθρώπων, ἵππων καὶ σκύλων.
Ἐξήγαγε λοιπὸν βελόνην, τὴν ἀπελύμανεν εἰς φλόγα οἰνοπνεύματος καὶ ἤρχισεν ἀδιστάκτως νὰ ῥάπτῃ, χωρὶς κἂν νὰ δέσῃ τοὺς πόδας τὴς φοράδας. Καὶ αὐτὸ τὸ ζῶον, τὸ ὁποῖον εἶχε φονεύσῃ ἄνθρωπον διὰ λακτίσματος, ἐστάθη (ὢ τῆς ἐπιβολῆς! ) ἥσυχον ὡσὰν ἀρνί, ὅταν ὁ Πῆτερ τῆς εἶπε μὲ τὴν ἤρεμον, βραδεῖαν καὶ ἀποφασιστικὴν φωνὴν του:
—Στάσου, κυρά, νὰ ῥάψω τὸ βρακί σου!
Ἡ κυρία «χυλομαζοῦ» καὶ ἡ κυρία τοῦ Πέτρου κατ’ ἐπιφάνειαν μόνον ἦσαν φίλαι. Κατ’ οὐσίαν ἐμισοῦντο, ἀλλ’ οἱ λεπτοὶ τρόποι, οἱ ὁποῖοι διακρίνουν τὴν Ἀμερικανίδα, ἔστω καὶ ὑλοτόμου σύζυγον, καὶ τὴν κάμνουν νὰ εἶναι πάντοτε κυρία καθὼς πρέπει, ἐπρόλαβαν πᾶσαν χυδαίαν ῥῆξιν μεταξύ των.
Οἱ ὑλοτόμοι ὅμως καὶ οἱ χυλομαζῖται δὲν εἶναι τόσον λεπτοὶ οὔτε δύνανται ν’ ἀποκρύπτουν τὸ μεταξύ των μῖσος, τὸ ὁποῖον πηγάζει ἐκ τοῦ συναγωνισμοῦ. Ἔν σαβατόβραδον, ὅτε εἶχαν πίῃ εἰς τὴν ταβέρναν (πίνουν δὲ ἀπὸ τὸ σαβατόβραδον, διότι τὴν κυριακὴν ἡ ταβέρνα δὲν ἀνοίγει) παρ’ ὀλίγον νὰ ἔλθουν εἰς αἱματηρὰν ῥῆξιν.
—Ἡμεῖς, (εἶπαν οἱ ὑλοτόμοι τῆς χαρτομάζης) θὰ περάσωμεν πρῶτοι τὰ κούτσουρά μας ἀπὸ τὸν ποταμόν, διότι οἱ δικηγόροι τῆς Ἑταιρείας μας ἐπέτυχαν τοιοῦτον προνόμιον παρὰ τῶν
