κρατεῖ ἰδίαν σφραγῖδα καὶ εἶνε πενταμελής· καὶ ὁ μὲν πρόεδρος καὶ οἱ δύο σύμβουλοι λαμβάνονται ἐκ μόνον μητροπολιτῶν, ἀρχιεπισκόπων, οἱ δὲ πάρεδροι ἐκ πρεσβυτέρων ἢ ἱερομονάχων· κατ’ ἔτος δὲ γίνεται καὶ νέα ἐκλογή· ὁ πρόεδρος δὲ οἱ σύμβουλοι καὶ οἱ πάρεδροι ὁρκίζονται τὸν ὅρκον τόνδε:
«Ὀμνύω πίστιν εἰς τὸν βασιλέα, ὑποταγὴν εἰς τοὺς νόμους τοῦ βασιλείου εὐσυνείδητον ἐκπλήρωσιν τῶν διαπιστευθέντων μοι χρεῶν, πιστὴν διατήρησιν τῶν δικαιωμάτων καὶ προνομίων τῆς ὀρθοδόξου ἀνατολικῆς ἀποστολικῆς ἐκκλησίας τοῦ βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, διατήρησιν τῆς ἀνεξαρτησίας αὐτῆς ἀπὸ πάσης ξένης ἐξουσίας, ἔνθερμον ὑπεράσπισιν τῶν συμφερόντων αὐτῆς, ἀποχὴν ἀπὸ παντὸς πλαγίου σκοποῦ καὶ ἀκριβῆ ἐκτέλεσιν ὅλων ἐν γένει καὶ ἐν μέρει ἑνὸς ἑκάστου τῶν καθηκόντων τῆς ὑπηρεσίας μου».
Ὁ δὲ βασιλικὸς ἐπίτροπος, ὁ γραμματεὺς καὶ οἱ λοιποὶ ὑπάλληλοι τοῦ γραφείου ὡρκίζοντο τὸν συνήθη τῶν ὑπαλλήλων ὅρκον. Πᾶσα συνοδικὴ ἀπόφασις πρὸ τῆς ἐγκρίσεως τῆς κυβερνήσεως ἐθεωρεῖτο ἄκυρος. Ἐκτὸς δὲ τῶν ἄλλων καθήκοντα αὐτῆς εἶναι καὶ τάδε: «ἡ περὶ δογμάτων διδασκαλία· τὸ εἶδος καὶ ἡ ἐκτέλεσις τῆς λατρείας· ἡ ἐκτέλεσις τῶν καθηκόντων ἑκάστης τάξεως τοῦ κλήρου· ἡ θρησκευτικὴ διδασκαλία τοῦ λαοῦ· ἡ ἐκκλησιαστικὴ πειθαρχία· ἡ δικαιοδοσία εἰς καθ’ αὐτὸ· ἐκκλησιαστικὰ ἀντικείμενα π. χ. εἰς τὰ τῆς συνειδήσεως, τῆς ἐκτελέσεως τῶν θρησκευτικῶν καὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν χρεῶν, κατὰ τὰ δογματικά βιβλία καὶ τὸν ἐπὶ τούτων τεθεμελειωμένων κανονισμῶν τῆς ἐκκλησίας».
Ἐν πᾶσι τούτοις φανερὸν, ὅτι πᾶσα μὲν ἡ κοσμικὴ διοίκησις τῆς ἐκκλησίας ἐξηρτᾶτο ἐκ τῆς πολιτείας, πᾶσα δ’ ἡ πνευματικὴ ἐκ τῆς ἱερᾶς Συνόδου. Μετὰ δὲ τὴν γενομένην ταύτην ἀνακήρυξιν τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκ τοῦ πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ μετὰ τὸν διορισμὸν τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐγένετο (27 Ἰουλίου), ὑπὸ τὸν κρότον τῶν τηλεβόλων καὶ τὴν κροῦσιν τῶν κωδώνων ἡ ἐπίσημος ἐγκαθίδρυσις αὐτῆς μεγαλοπρεπῶς. Μετ’ οὗ πολὺ δέ, 15 Αὐγούστου 1833, ἡ ἀντιβασιλεία
