τῇ 15 τοῦ αὐτοῦ ἀπεφήναντο· «ὅτι ἡ ὀρθόδοξος ἀνατολικὴ ἀποστολικὴ ἐκκλησία τοῦ βασιλείου τῆς Ἑλλάδος εἶνε αὐτοκέφαλος καὶ ἀνεξάρτητος ἀπὸ πάσης ἄλλης ἐξουσίας, φυλαττομένης ἀπαραχαράκτου τῆς δογματικῆς ἑνότητος, κατὰ τὰ παρὰ πασῶν τῶν ὀρθοδόξων ἀνατολικῶν ἐκκλησιῶν ἀνέκαθεν πρεσβευόμενα· ὅτι ἀναγνωρίζει διοικητικὸν ἀρχηγὸν τὸν βασιλέα τῆς Ἑλλάδος.»
Προέτειναν δ’ εἶτα οἱ συνελθόντες νὰ συστηθῇ διαρκὴς Σύνοδος συγκειμένη ἐξ ἀρχιερέων καὶ καθισταμένη παρὰ τοῦ βασιλέως καὶ θεωρουμένη ὡς ὑπερτάτη ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ διευθύνουσα τὰ τῆς ἐκκλησίας, κατὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανόνας. Ἦσαν δ’ οἱ ἐν Ναυπλίῳ τῇ 15 Ἰουλίου 1833, συνελθόντες εἴκοσι δύο ἐπίσκοποι καὶ «ἡ ἐπὶ τῶν συνδιαλέξεων ἐπιτροπή»: Σ. Τρικούπης, Κωνσταντῖνος Δ. Σχινᾶς καὶ Σκαρλᾶτος Δ. Βυζάντιος. Πρὸς τὰ ὑπὸ τούτων δὲ ἀποφασισθέντα συνεφώνησαν, τῇ ὑστεραίᾳ, διὰ πρωτοκόλλου ὀκτὼ ἔτι ἐπίσκοποι· ὡσαύτως δὲ δι’ ἄλλου πρωτοκόλλου τῇ 21 Ἰουλίου ὑπογραφέντος δύο ἔτι καὶ τέλος τῇ 26 Ἰουλίου ἀκόμη τρεῖς ἐπίσκοποι. Οὕτω δὲ συνετελέσθη τὸ αὐτοκέφαλον.
Διὰ βασιλικοῦ δὲ διατάγματος διωρίσθη τῇ 25 Ἰουλίου, τὸ προσωπικὸν τῆς Α′. Ἱερᾶς Συνόδου, ἧς πρόεδρος μὲν ἦτο ὁ μητροπολίτης Κορινθίας Κύριλλος, ἐπίτροπος δὲ τῆς Ἐπικρατείας ὁ ὑπουργικὸς σύμβουλος Κωνσταντῖνος Δ. Σχινᾶς, σύμβουλοι δὲ ὁ μητροπολίτης Θηβῶν Παΐσιος, ὁ μητροπολίτης Σαντορίνης (Θήρας) Ζαχαρίας, ὁ πρώην μητροπολίτης Λαρίσσης καὶ ἐκκλησιαστικὸς τοποτηρητὴς Ἤλιδος Κύριλλος καὶ ὁ ἐπίσκοπος Ἀνδρούσης Ἰωσήφ, γραμματεὺς δὲ ὁ Θεόκλητος Φαρμακίδης· συμπληρωτικοὶ δὲ σύμβουλοι πρῶτος ὁ ἐπίσκοπος Ἡλιουπόλεως Ἄνθιμος καὶ δεύτερος ὁ ἐπίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος.
Πρὸ τοῦ διορισμοῦ δὲ τοῦ προσωπικοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ βασιλείου τῆς Ἑλλάδος ἐξεδόθη διάταγμα, καθ’ ὃ κεφαλὴ τῆς ἑλληνικῆς ἐκκλησίας ἀνωμολογεῖτο ὁ θεμελιωτὴς τῆς χριστιανικῆς πίστεως, κατὰ δὲ τὸ διοικητικὸν ἀρχηγὸς ὁ βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος· ἡ δὲ ὑπερτάτη ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τοῦ βασιλέως ἦτο ἡ «ἱερὰ σύνοδος τοῦ βασιλείου τῆς Ἑλλάδος», ἥτις παρεδρεύει ἐν τῇ πρωτευούσῃ τοῦ βασιλείου τῆς Ἑλλάδος»,
