Σελίδα:Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862).pdf/52

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
52
ΙΣΤΟΡΙΑ

νεκρῶν ἀνάστασις, ὡς ἂν ἠνοίχθησαν οἱ τάφοι τῶν Κωνσταντίνων καὶ ἀνεπήδησεν εἰς ἐξ αὐτῶν τὴν ἀνάστασιν τοῦ Γένους εὐαγγελιζόμενος. Τῇ στιγμῇ ἐκείνῃ ἐλησμόνησεν, ὅτι μία μόνον γωνία τῶν ἑλληνικῶν χωρῶν ἠλευθερώθη ὅτι αὐτοὶ ἐγκατελείφθησαν ἐν δουλείᾳ· ὅτι ὑφίστατο ξένη διοίκησις καὶ ὅτι τοῦρκοι πασσάδες ἐκυβέρνουν αὐτούς· ἓν ἔβλεπον, τὸν ἐνώπιον αὐτῶν Βασιλέα τῆς Ἑλλάδος καὶ τρέμοντες ἐκ τῆς συγκινήσεως, παραπαίοντες ἐκ τῆς μέθης τοῦ πατριωτισμοῦ ἠγάλλοντο, ἐπευφήμουν. Ὁ τῆς ἑλληνικῆς ὀρθοδόξου Εὐαγγελικῆς Σχολῆς διευθυντὴς Ὁμηρόλης διὰ φωνῆς ὑποτρεμούσης προσεφώνησε τὸν Βασιλέα Ὄθωνα ὁ μητροπολίτης Σμύρνης ἐπηυλόγησεν αὐτὸν ἐκφωνήσας εὔγλωττον καὶ πλήρη πατριωτισμοῦ λόγον. Ὅτε ὅμως ἡ «Μαδαγασκὰρ» ἀνεχώρησεν, ὅτε ὁ Ὄθων συμπαραλαβὼν καὶ τὸν ἀδελφὸν Μαξιμιλιανὸν τὸ ὕστατον διὰ τῆς χειρὸς ἀπεχαιρέτησε τὸν ἐπὶ τῶν λέμβων ζητωκραυγοῦντα λαόν, ὅτε ἡ ὑπερήφανος φρεγάτα ἐξηφανίσθη εἰς τὸ πέλαγος, ὁ σμυρναϊκὸς λαὸς ἐπανέπεσεν εἰς σκληρὰν πραγματικότητα. Ὁ διοικητὴς περιέγραψε λεπτομερῶς τὰ γενόμενα εἰς τὴν Πύλην καὶ αὕτη ἐζήτησεν ὡς θῦμα τῆς γενομένης ὑποδοχῆς τὴν ἐξορίαν τοῦ Μητροπολίτου. Μετά τινας ἡμέρας ὁ τότε Οἰκουμενινὸς Πατριάρχης Κωνστάντιος ὁ Α′ ἐξηναγκάζετο ν’ ἀπευθύνῃ εἰς Σμύρνην δύο ἔγγραφα ἐπιτιμητικὰ τῶν κληρικῶν, τῶν προεστώτων, τῶν δημογερόντων καὶ τῶν ἄλλων χριστιανῶν ὡς καὶ τοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης. Ὁ Ὄθων ἐπέστρεψεν, ἀλλ’ ὅμως τὸ ἀρτισύστατον βασίλειον ἦτο πεδίον ἐρειπίων καὶ δὲν ἐξήρκει νὰ διαθρέψῃ τοὺς πάντας. Ἁπανταχοῦ οἰκίαι πυρποληθεῖσαι, πόλεις ἐρημωθεῖσαι, χωρία καὶ ποίμνια κατεστραμμένα· αὐτὰ δὲ τὰ δένδρα ἀπεσπασμένα τοῦ ἐδάφους κατέκειντο ἀνωφελῆ. Ἀλλ’ οὔτε κἂν αἱ ἐλαῖαι καὶ αἱ ἄμπελοι διέφυγον τοῦ ἐχθρικοῦ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν ἐπίδρασιν. Ἐπὶ πλέον ἡ πενία ἦτο γενική, σώματα δὲ λῃστρικά, πειναλέων πολεμιστῶν, διέτρεχον τὴν χώραν πᾶσαν, συμπληροῦντα τὴν καταστροφὴν. Ἡ ἔλλειψις παντὸς μέσου ἦτο τοιαύτη, ὥστε καὶ αὐτῶν τῶν σπόρων ἐστεροῦντο πρὸς καλλιέργειαν λέγεται δέ, — καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ τὴν ζωηροτάτην τῆς πενίας εἰκόνα — ὅτι, κατά τινα νύκτα, ἐκλάπησαν ὑπὸ πειναλέων χωρικῶν γεώμηλα φυτευθέντα τὴν προτεραίαν παρ’ Ἄγγλου