φιλανθρώπου! Τὰ εὐφορώτερα μέρη τοῦ νέου κράτους: αἱ ἀκταὶ τῆς Ἀχαΐας, ἡ κοιλὰς τοῦ Εὐρώτα καὶ ἡ σταφιδοφόρος Ἠλεία ἦσαν παντελῶς κατεστραμμένα· ἐντεῦθεν δὲ τοῦ Ἰσθμοῦ μόνον ἐν τῷ λεκανοπεδίῳ τῆς Λεβαδίας εὑρίσκοντο ἴχνη τινὰ καλλιεργείας. Ὁπόσος δὲ ἦτο ὁ πληθυσμὸς τοῦ τούτου κράτους, ὁ πτωχὸς ἐκεῖνος πληθυσμός, ὁ ἐξηντλημένος ἐκ τῆς [...], ὁ ἡμιθανὴς ἐκ τῶν στερήσεων, ὁ ἀπαιδαγώγητος καὶ ἀμαθὴς ὡς [...] περιπετειῶν, ὅστις ὤφειλεν ἐργαζόμενος νὰ μεταβάλῃ τὰ ἐρείπια εἰς πόλεις καὶ τὰ πυρίκαυστα πεδία εἰς χλοεροὺς λειμῶνας καὶ προσοδοφόρους κήπους; Μόλις 500,000 μέχρις 600,000 ψυχῶν, ἡ δὲ εὔφορος καὶ πολυανθρωποτέρα Πελοπόννησος, ἥτις, ἐν ἀρχῇ τοῦ ἀγῶνος, περιελάμβανε 500,000 περίπου ψυχῶν, κατὰ τὸ τέλος αὐτοῦ δὲν εἶχε νὰ ἐπιδείξῃ πλείους τῶν 300,000 κατοίκων. Ἐφ’ ᾧ καὶ ἐπὶ τοσοῦτον τὸ μέτρον τῆς ἀποπομπῆς τῶν στρατιωτῶν ἐκείνων ἦτο ἄδικον καθ’ ὅσον ἐν Βαυαρίᾳ ἐστρατολογοῦντο ξένοι ἵνα κατέλθωσιν εἰς Ἑλλάδα καὶ οἱ ἐκ Βαυαρίας ἀξιωματικοὶ ἁδρῶς ἐμισθοδοτοῦντο καὶ εἰς βαθμοὺς καὶ ἀξιώματα, κατὰ χάριν καὶ παρ’ ἀξίαν, προεβιβάζοντο. Προσεφέροντο δὲ λίαν ἀναξιοπρεπῶς πρὸς τοὺς ἡμετέρους ἐπιδεικτιῶντας τὰς χρυσοπαρύφους αὐτῶν στολὰς καὶ διημερεύοντες ἐν τοῖς, τὸ πρῶτον ἤδη ἐν Ἑλλάδι, καθιδρυομένοις ζυθοπωλείοις. Εἰς ἐπίμετρον κατέταξεν ἀναμὶξ Γερμανοὺς καὶ Ἕλληνας, ἐξ οὗ προέκυψαν ἄτοπα πλεῖστα καὶ σκαιῶς προσηνέχθη πρὸς τοὺς συμμετασχόντας τοῦ ἀγῶνος φιλέλληνας, ἐλαχίστους αὐτῶν διατηρήσασα ἐν στρατιωτικαῖς θέσεσι, καὶ κατήρτισε λόχους καὶ τάγματα, ἄνευ μὲν τοῦ ἀναλόγου ἀριθμοῦ τῶν στρατιωτῶν, πλήρη ὅμως ἀξιωματικῶν ἁδρῶς μισθοδοτουμένων.
Ἀλλὰ τῆς ἐκ τῆς διαγωγῆς ταύτης τῆς ἀντιβασιλείας πρὸς τὸ ἐπιχώριον στοιχεῖον προκληθείσης ὀργῆς τοῦ λαοῦ ἔσπευσαν νὰ ἐπωφεληθῶσιν οἱ ἐκτὸς τῆς ἀρχῆς ἀπομείναντες, καὶ ἰδίᾳ οἱ, καθ’ ὁλοκληρίαν παραγκωνισθέντες, οἱ τῆς ρωσικῆς μερίδος. Ἀντὶ νὰ σχηματίσωσιν οἱ ἀντιβασιλεῖς κυβέρνησιν ἐκ πάντων τῶν κομμάτων, περιέθαλψαν μόνον τοὺς ἀντιπάλους τοὺς Καποδιστρίου, θεωροῦντες ὕποπτον πάντα τοῦ Κυβερνήτου ὀπαδὸν καὶ ἰδίᾳ τὸν ἀρχηγὸν τοῦ κυβερνητικοῦ καὶ τοῦ ρωσικοῦ κόμματος Θεόδωρον Κο-
