την, ὑπὸ τῶν Ρώσων, κατάληψιν τῶν δύο ἡγεμονιῶν, ἐκραγέντος τοῦ μεταξὺ Ρωσίας καὶ Τουρκίας πολέμου, θανασίμως ἐμίσησε τὴν Ρωσίαν, ἕνεκα καταχρήσεών τινων Ρώσων ὑπαλλήλων καὶ τῶν παρεπομένων δεινῶν ἐν πάσῃ ἐκστρατείᾳ,
Μετὰ ταῦτα κατελθὼν εἰς Ἑλλάδα μετέβη εἰς Κέρκυραν, ὁπόθεν ἀπεστάλη, ἀκολούθως ὑπὸ τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἰονίου Ἀκαδημίας λόρδου Γκίλφορδ εἰς Γερμανίαν, εἰς τὸ τῆς Γοτίγγης Πανεπιστήμιον, πρὸς ἐξακολούθησιν τῶν περαιτέρω σπουδῶν αὐτοῦ.
Μετὰ τινα ἔτη περιηγηθεὶς τὴν τε Βιέννην (1819) καὶ τὸ Μόναχον ἐπανελθὼν εἰς Ἑλλάδα, κατὰ τὴν ἐπανάστασιν, ἠγωνίσθη κρατερῶς διά τε τοῦ λόγου καὶ τοῦ καλάμου ἐκδίδων τὴν «Γενικὴν Ἐφημερίδα τῆς Ἑλλάδος» (1825 — 1827).
Ἀποκαταστάντος δὲ τοῦ βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, τοῦτο μὲν διατελῶν ὑπὸ τὸ κράτος τῶν ἀναμνήσεων τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει καλογηρικοῦ βίου, τοῦτο δὲ ἐκ τοῦ πρὸς τοὺς Ρώσους τυφλοῦ μίσους ἐλαυνόμενος καὶ ἐκ τῶν Λουθηροκαλβινικῶν θεωριῶν, ἃς ἐν Γερμανίᾳ ἐμυήθη, προσεπάθησε, παντὶ σθένει, οὐ μόνον ν’ ἀποχωρίσῃ τὴν Ἑλληνικὴν ἐκκλησίαν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀλλὰ καὶ νὰ προσβάλῃ τρόπον τινὰ τὰ κυριαρχικὰ αὐτοῦ δίκαια διὰ τῆς αὐθερέτου ἀνακηρύξεως τῆς ἀνεξαρτησίας· διότι ὁ Φαρμακίδης ἐφρόνει ὅτι, διὰ τοῦ Οἰκονομικοῦ Πατριαρχείου, ἠδύνατο ἡ ὁμόδοξος Ρωσία νὰ ἐξασκῇ ἐπιρροὴν ἐπὶ τῆς Ἑλλάδος καὶ ἐπειδὴ τὴν ἐπιρροὴν ταύτην ἐνόμιζεν ὀλεθρίαν, παντοιοτρόπως εἰργάσθη ἐναντίον αὐτῆς, πρᾶξις δι’ ἃς κατόπιν μετενόησε πικρῶς· διότι οἱ φόβοι αὐτοῦ ἐκεῖνοι οὐδεμιᾶς εἴχοντο ὑποστάσεως.
Ἀντίπαλος, εἴπομεν, τοῦ Θεοκλήτου Φαρμακίδου καὶ τῆς γενομένης ἐπιπολέως καὶ αὐτοβούλως ἀνεξαρτησίας τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοῦ Φαναρίου ἦτο ἀνὴρ ἐξ ἴσου πατριώτης καὶ θεολόγος δεινὸς ὁ Κωνσταντῖνος Οἰκονόμος ὁ ἐξ Οἰκονόμων.
Οὗτος φυλακισθεὶς καὶ πολλὰ παθὼν ὑπὸ τοῦ σατράπου τῆς Ἠπείρου Ἀλῆ πασᾶ, ὡς συνένοχος τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ Εὐθυμίου Βλαχάβα, ἤρξατο ἐνωρὶς ἀγωνιζόμενος τὸν κατὰ τῶν Τούρκων ἀγῶνα.
